Wschody słońca na Babiej Górze mogą wynagrodzić turystom trud i chłód

Choć w piękne, letnie dni na szlakach Beskidu Żywieckiego można spotkać setki turystów, to Babia Góra ogromną popularnością cieszy się także po zmroku. Zdarza się, że przeżywa ona prawdziwe oblężenie nocą i o świcie, zwłaszcza w weekendy przy dobrej pogodzie. To właśnie wtedy setki osób wyruszają na szlak, by dotrzeć na szczyt, zanim niebo zacznie jaśnieć. Niejednokrotnie w mroku można zobaczyć długie szeregi czołówek, przesuwających się niczym świetliste węże po górskich ścieżkach.

Największą nagrodą za trudy nocnej wędrówki jest moment, w którym ciemność ustępuje światłu dnia. Niżej położone miejscowości, wioski i doliny często toną jeszcze we mgle lub chmurach, podczas gdy ponad nimi z grani Babiej Góry wyłania się tarcza słońca. To chwila niezwykła - świat budzi się do życia, a oczom turystów ukazuje się majestatyczny krajobraz Beskidów i wyniosłych Tatr na horyzoncie. Ta gra światła, kolorów i kontrastów sprawia, że doświadczenie to określane jest mianem magicznego i niezapomnianego.

Najwięcej osób dociera na Babią Górę najpopularniejszym czerwonym szlakiem - fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego - prowadzącym z Przełęczy Krowiarki. Popularny jest także żółty szlak z Zawoi Markowe, którym turyści wędrują przez Przełęcz Brona lub słynną, bardziej wymagającą Perć Akademików. Każda z tych tras ma swój urok, ale wszystkie prowadzą do jednego - na najwyższy punkt Beskidów, który wita przybyszów kapryśnie: raz piękną panoramą, innym razem chłodem, wiatrem i gęstą mgłą.

Niezależnie od warunków, Babia Góra niezmiennie działa jak magnes. Przyciąga nie tylko zaprawionych górołazów, lecz także początkujących turystów, którzy marzą, by choć raz zobaczyć na własne oczy słynny wschód słońca z jej szczytu. To miejsce, gdzie natura objawia swoje piękno w najczystszej postaci, a przeżycia wyniesione z porannej wędrówki pozostają w pamięci na długie lata.