Czy blok to dobre miejsce dla psa? "Kluczowe nie są metry, lecz zaspokojenie potrzeb"
Wielu osobom wydaje się, że mały pies to idealny kandydat na mieszkańca bloku, podczas gdy duży zwierzak będzie się w nim męczył. Eksperci uspokajają: pies może mieszkać w bloku i wieść szczęśliwe życie, pod warunkiem że opiekun zapewni mu odpowiednią dawkę ruchu, stymulacji umysłowej i poczucia bezpieczeństwa.
Wielkość nie jest najważniejsza
- Wielkość psa nie jest najważniejszą cechą. Dużo istotniejsze jest zaspokojenie jego potrzeb oraz wychowanie - podkreśla Anna Rucińska ze Szkoły Wilka. - Nauczenie psa zostawania samemu w domu, nauka czystości, spokojnego mijania sąsiadów, psów, przechodniów czy przyzwyczajenie do miejskich hałasów to podstawa
Ekspertka zwraca również uwagę na praktyczne aspekty, o których często zapominamy.
- Mieszkając w blokach bez windy musimy mieć na uwadze, że wchodzenie i schodzenie po dużej ilości stopni kilka razy dziennie może być dla niektórych psów męczące, a inne trzeba będzie wnosić i znosić - dodaje.
Jaki pies do bloku?
- Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Warto zapoznać się z cechami danej rasy, jej historią i potrzebami, które będziemy musieli zaspokoić. Nasz styl życia również może być kluczowy przy wyborze rasy w zależności od tego, jak bardzo jesteśmy aktywni, ile czasu możemy poświęcić naszemu psu i ile wiedzy na temat danej rasy posiadamy - twierdzi Anna Rucińska
W internecie jednak można znaleźć informacje, które rasy mają do tego największe predyspozycje, choć ważny jest tutaj charakter danego zwierzaka. Wśród psów teoretycznie nadających się do życia w bloku, znajdują się zarówno te małe, jak i sporej wielkości. Wszystko zależy od ich temperamentu i poziomu energii.
Wśród małych ras sprawdzą się:
- Maltańczyk - zazwyczaj spokojny i przyjazny, potrzebuje bliskości właściciela.
- Shih tzu - spokojny i przyjazny, przeważnie dobrze znosi samotność.
- Buldog francuski - spokojny, nie potrzebuje dużo ruchu, dobrze radzi sobie z samotnością.
- Cavalier King Charles Spaniel - cichy, łagodny, dobrze znosi samotność.
Co ciekawe, również niektóre średnie i duże rasy mogą być wspaniałymi lokatorami bloków. Mimo dużego rozmiaru, łagodny temperament i umiarkowany apetyt na ruch sprawiają, że labrador czy golden retriever również mogą dobrze odnaleźć się w mieszkaniu, o ile zapewni im się odpowiednią ilość spacerów. Innym przykładem dużego psa do bloku jest whippet, który wymaga aktywności na zewnątrz, ale w domu jest spokojny.
Adopcja ze schroniska - kundelek też się nadaje
Eksperci i miłośnicy zwierząt zgodnie podkreślają, że doskonałym wyborem do mieszkania jest także pies adoptowany ze schroniska.
- Kiedy brałem psa ze schroniska w Słupsku, naszliśmy na temat właśnie trzymania psa w bloku. Pani stwierdziła, że psy mogą żyć w bloku i być szczęśliwe, a właśnie po to między innymi dobiera się psa do właściciela - opowiada mieszkaniec Słupska.
Kundelki często mają ustabilizowany charakter, a pracownicy schronisk pomagają dobrać zwierzę do warunków i stylu życia przyszłej rodziny.
Kluczowe wskazówki dla opiekuna psa w bloku
Decydując się na psa w mieszkaniu, należy wziąć pod uwagę kilka fundamentalnych kwestii:
- Dopasowanie do stylu życia - Wybierz psa, którego poziom energii jest zbliżony do twojego. Aktywnym osobom może odpowiadać energiczny terier, podczas gdy domatorom - spokojny buldog.
- Potrzeba ruchu - Żaden pies, niezależnie od rasy, nie jest "kanapowy" z natury. Każdy potrzebuje codziennych spacerów, zabawy i możliwości załatwania swoich potrzeb.
- Szkolenie i socjalizacja - Odpowiednie wychowanie jest kluczowe, aby pies nie był nadmiernie szczekliwy, lękliwy lub agresywny wobec sąsiadów i innych zwierząt.
- Radzenie sobie z samotnością - Jeśli często przebywasz poza domem, wybierz rasę, która dobrze znosi samotność, i stopniowo przyzwyczajaj do niej psa.
Podsumowując, udana relacja z psem w bloku nie zależy od metrażu, ale od zaangażowania, wiedzy i odpowiedzialności opiekuna. Zaspokojenie psich potrzeb - zarówno fizycznych, jak i psychicznych - jest gwarancją, że nasz czworonożny przyjaciel będzie szczęśliwym lokatorem, a sąsiedzi będą postrzegać jego obecność jako pozytywny element wspólnoty.