Grace Kelly i Rainier III. Ślub, który uratował Monako

Po II wojnie światowej sytuacja finansowa Monaka nie przedstawiała się zbyt korzystnie. Księstwo, które przez dekady żyło z hazardu i kasyna Monte Carlo, w latach 40. i 50. XX wieku znalazło się na skraju bankructwa. 95% dochodów pochodziło z gier, a reszta gospodarki praktycznie nie istniała. Europejskie elity omijały księstwo, a francuska prasa nazywała je "słonecznym miejscem pełnym podejrzanych ludzi".

Dodatkowo, w razie wygaśnięcia dynastii Grimaldich, Monako miało – zgodnie z traktatem z 1918 roku – przejść pod kontrolę Francji, co groziło utratą niepodległości.

Rainier III objął tron w 1949 roku po śmierci dziadka, księcia Ludwika II. Jego matka, Charlotte, wycofała się z życia dworskiego, a siostra Antoinette próbowała przejąć władzę. Młody książę musiał nie tylko ustabilizować sytuację polityczną, ale przede wszystkim znaleźć sposób na uratowanie finansów i zapewnienie ciągłości dynastii.

Spotkanie Rainiera III i Grace Kelly miało miejsce podczas festiwalu filmowego w Cannes w 1955 roku. Amerykańska gwiazda była symbolem elegancji i klasy. Dla Rainiera, który szukał żony mogącej urodzić następcę tronu i przyciągnąć uwagę świata, Grace była idealną kandydatką.

Ich romans szybko stał się sensacją – książę odwiedził Kelly w Stanach Zjednoczonych na Boże Narodzenie, a zaręczyny ogłoszono po zaledwie kilkunastu dniach znajomości.

Małżeństwo miało także wymiar ekonomiczny. Ojciec Grace, milioner John B. Kelly, został poproszony o przekazanie 2 milionów dolarów posagu, z czego połowę pokryła sama przyszła księżna. Rainier wymagał również, by Grace poddała się badaniom lekarskim potwierdzającym możliwość posiadania dzieci – bez potomka księstwo mogłoby utracić niepodległość.

Ceremonia ślubna odbyła się 18 i 19 kwietnia 1956 roku – najpierw cywilna, potem religijna w katedrze św. Mikołaja. Uczestniczyło w niej 600 gości, a transmisję obejrzało 30 milionów widzów na całym świecie.

Wśród zaproszonych byli m.in. Cary Grant, Ava Gardner, Gloria Swanson i Aristotel Onassis. Grace Kelly wystąpiła w sukni projektu Helen Rose z MGM, która do dziś uchodzi za ikonę stylu ślubnego.

Ślub nie był tylko wydarzeniem towarzyskim – stał się globalną reklamą Monako. Przez dwa tygodnie przed uroczystością do księstwa przybyło 1 600 dziennikarzy i tysiące turystów. Władze musiały poprosić o wsparcie francuską policję, by utrzymać porządek wśród tłumów.

Po ślubie Grace Kelly zrezygnowała z kariery aktorskiej i poświęciła się roli księżnej. Wspólnie z Rainierem III rozpoczęła proces modernizacji Monako.

Książę postawił na rozwój turystyki, inwestycje zagraniczne i kulturę. Z czasem udział kasyn w dochodach księstwa spadł poniżej 5%. Powstały nowe hotele, galerie, restauracje i luksusowe apartamenty. Monako stało się rajem podatkowym, przyciągającym milionerów i celebrytów z całego świata.

Grace Kelly aktywnie angażowała się w działalność charytatywną: była prezesem Czerwonego Krzyża w Monako, założyła Światowe Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci i patronowała licznym festiwalom, teatrom i wystawom.

Małżeństwo Grace i Rainiera III przyniosło Monako stabilność, rozgłos i bogactwo. Para doczekała się trójki dzieci: Karoliny, Alberta i Stefanii. Księżna Grace zginęła tragicznie w wypadku samochodowym w 1982 roku, a Rainier III przeżył ją o 22 lata, do 2005 roku.