Hokejowy świat stracił ich na zawsze. Oni odeszli

Andrzej Hachuła (ur. 6 sierpnia 1960, zm. 5 listopada 2024) 

Jedna z legend Naprzodu Janów. Jego domeną była dynamika, dobre wyszkolenie techniczne, przegląd pola, a także świetne wykończenie akcji.

W polskiej ekstralidze rozegrał 12 sezonów, reprezentując Naprzód Janów, KTH Krynica i GKS Katowice. W 378 spotkaniach strzelił aż 260 goli!

Występował też w reprezentacji Polski, w barwach której wystąpił w 30 meczach i zdobył 15 bramek. Zagrał też na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie (1984 r.).

Wiktor Pysz (ur. 3 maja 1949, zm. 10 grudnia 2024)

Karierę zawodniczą rozpoczął i zakończył w Podhalu Nowy Targ. Grał też w Cracovii (1968-1970) i Legii Warszawa (1970-1972). 

W barwach "Szarotek" trzy razy wywalczył Mistrzostwo Polski w 1966, 1973 i 1974 roku. Tworzył dobrze uzupełniający się atak razem ze swoim starszym o dwa lata bratem Marianem oraz Walentym Ziętarą. Był jednym z najzdolniejszych i najbardziej widowiskowych hokeistów swoich lat, choć nie zawsze doceniano jego klasę. Dysponował świetną techniką użytkową i potrafił dobrze dryblować. W polskiej ekstralidze rozegrał 10 sezonów, w czasie których rozegrał 243 mecze i strzelił 99 bramek.

Potem pracował jako trener. Prowadził niemieckie kluby: EV Stuttgart, Augsburger Panther i Adler Mannheim. W latach 1999-2004 był selekcjonerem reprezentacji Polski. W 2001 roku z naszą kadrą awansował do Mistrzostw Świata Elity. 

Od sezonu 2006/2007 trenował Podhale Nowy Targ, z którym wywalczył Mistrzostwo Polski. Podał się do dymisji 31 października 2007 z powodów zdrowotnych. 

2 września 2008 został mianowany na Kierownika Wyszkolenia PZHL. 20 lipca 2009 roku został po raz drugi selekcjonerem reprezentacji Polski i pełnił tę funkcję do 2012 roku. Jego syn Patryk był draftowany do NHL.

Wiktor Pysz zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. 

Janusz Kolusz (zmarł 14 stycznia 2025 w wieku 72 lat)

Był jednym z założycieli Miejskiego Młodzieżowego Klubu Sportowego Podhale. Pracował w MMKS-ie w najtrudniejszym okresie, kiedy "Szarotki" znalazły się na zakręcie. Był też członkiem komisji rewizyjnej Podhala wówczas, gdy klubem rządzili Andrzej Głowiński i Wieńczysław Kowalski.

Prywatnie był ojcem Marcina Kolusza, etatowego reprezentanta Polski (210 spotkań z orzełkiem na piersi) i ostatniego polskiego zawodnika, który został wybrany w drafcie do NHL.

Stanisław Gawęcki (zmarł 14 stycznia 2025 w wieku 64 lat)

Były hokeista KTH Krynica i GKS-u Tychy, a także działacz związany z tyskim hokejem. 

Z trójkolorowymi zdobył dwa brązowe medale w 1981 i 1983 roku, a także wicemistrzostwo Polski w 1988 roku. Rok później opuścił piwne miasto, aby grać w niższych ligach niemieckich.

Po zakończeniu zawodniczej kariery został przedsiębiorcą i działaczem. Najpierw był członkiem zarządu Tysovii, a w 1997 roku wspólnie z Jackiem Białożytem, Józefem Chrząstkiem i Wojciechem Matczakiem założył TTS Tychy. Warto dodać, że Gawęcki był jego pierwszym prezesem, a później zasiadał też w zarządzie GKS-u Tychy, który w 2005 roku zdobył pierwszy w historii tytuł mistrzowski.

Miika Elomo (ur. 22 kwietnia 1977, zm. 9 lutego 2025)

Były fiński napastnik i trener. Polscy kibice kojarzą go z pracy w STS-ie Sanok.

Elomo objął ekipę z Podkarpacia 14 stycznia 2022 roku, gdy przejął drużynę po Marku Ziętarze. Sanoczanie zakończyli ten sezon na siódmym miejscu. Potem fiński szkoleniowiec prowadził sanocki zespół przez cały sezon 2022/2023 i uplasował się z nim na szóstej pozycji. W fazie play-off sanoczanie ulegli GKS-owi Tychy w czterech spotkaniach.

Od sezonu 2023-24 pracował w Les Jokers de Cergy-Pontoise, występującym na co dzień w Synerglace Ligue Magnus, czyli na najwyższym szczeblu rozgrywkowym we Francji.

W przeszłości Miika Elomo pracował też w TPS Turku z fińskiej Liigi, TUTO Hockey z Mestis, a także norweskim ekstraligowcu Storhamar Dragons. Współtworzył sztaby szkoleniowe młodzieżowych reprezentacji Finlandii.

Waldemar Maryniak (zm. 1 marca 2025 w wieku 66 lat)

Były zawodnik, trener, a także hokejowy działacz. Grał na przełomie lat 70. i 80, reprezentując barwy Legii Warszawa i GKS-u Katowice. Był też trenerem Znicza Pruszków i Legii.

Od 31 sierpnia 2016 r. pełnił funkcję prezesa Mazowieckiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie.

Eugeniusz Lewacki (ur. 24 stycznia 1926, zm. 23 marca 2025)

Był najstarszym żyjącym polskim olimpijczykiem. Napastnikiem KTH Krynica i Gwardii Bydgoszcz. W młodości trenował wiele dyscyplin. Jeździł na nartach grał w piłkę nożną, siatkówkę, ale to hokej skradł jego serce.

Występował na pozycji napastnika, posiadał snajperskiego nosa i doskonale wiedział, gdzie się ustawić. Dziennikarze określali go mianem "króla dobitek".

Wystąpił na dwóch Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz 1948 i Oslo 1952 oraz na mistrzostwach świata w RFN w 1955. Ogółem w reprezentacji Polski rozegrał 47 meczów, zdobywając w nich 26 bramek.

Jego kariera klubowa to głównie występy w KTH Krynica (1947–1953, 1956–1957), z którą w 1950 roku zdobył tytuł mistrzowski i trzy srebrne medale. Stworzył świetnie uzupełniający atak z Marianem Jeżakiem i Stefanem Csorichem.

Grał też w Gwardii Bydgoszcz i dwukrotnie sięgnął z nią po wicemistrzostwo Polski.

Po zakończeniu kariery zawodniczej pan Eugeniusz był trenerem. W 2004 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Sylwester Wilczek (ur. 10 grudnia 1936, zm. 3 maja 2025)

Legendarny zawodnik GKS-u Katowice, reprezentant Polski i trener. Występował na pozycji środkowego i był graczem dobrze wyszkolonym technicznie. Potrafił konstruować akcje, a także zwieńczyć je precyzyjnym strzałem.

Najpierw występował w Gwardii Katowice (1951-56), a przez kolejnych czternaście lat był zawodnikiem Górnika Katowice i powołanego na jego kanwie GKS-u Katowice, w którym dorobił się statusu legendy. Sześciokrotnie został mistrzem Polski (1958, 60, 62, 65, 68, 70), a pięciokrotnie na jego szyi zawisł srebrny medal (1957, 59, 61, 67, 69)

Sylwester Wilczek rozegrał też 94 spotkania w reprezentacji Polski, zdobywając w nich 17 bramek. Był uczestnikiem Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1964 oraz siedmiu turniejów mistrzostw świata. Po zakończeniu zawodniczej kariery był też trenerem.

Jacek Chrabański (ur. 4 października 1976 roku, zm. 23 czerwca 2025)

Były trener grup młodzieżowych JKH GKS-u Jastrzębie. W przeszłości był też drugim szkoleniowcem drużyny seniorskiej. Chrabański był asystentem Stanisława Małkowa, Wojciecha Matczaka, Aleša Tomáška i Jiříego Režnara.

Ogromną część swojego życia poświęcił pracy z młodzieżą, którą prowadził do licznych sukcesów.

Tomasz Sowa (zmarł 16 września 2025 w wieku 62 lat)

Znany i ceniony fotoreporter z Sanoka i stały współpracownik naszej redakcji. Zawsze pogodny, życzliwy i uśmiechnięty. Takim go zapamiętaliśmy.

Czesław Radwański (ur. 6 września 1957, zm. 17 października 2025)

Był jednym z najbardziej rozpoznawalnych zawodników Stali Sanok i późniejszego STS-u Sanok. W latach 80. tworzył niezwykle skuteczny atak w ówczesnej II-lidze z Janem Paszkiewiczem i Tadeuszem Garbem.

W Stali Sanok występował w latach 1973-1988 w Stali Sanok, a później po trzech latach przerwy wrócił do gry w STS Sanok, którego był jednym z założycieli.

Był jedynym zawodnikiem w historii sanockiego klubu, który dwukrotnie awansował z zespołem do Ekstraligi (sezony 1976/1977 i 1992/1993) Jednocześnie zdobył pierwszego gola dla drużyny z Sanoka 8 września 1992. Po zakończeniu rozgrywek powiesił łyżwy na kołku i został asystentem trenera Władimira Mielenczuka. W sztabie szkoleniowym był również w sezonach 1994/1995 i 2002/2003. 

Później zasiadał w zarządach sanockich klubów oraz był trenerem grup młodzieżowych.

W 1998 otrzymał Nagrodę Miasta Sanoka I stopnia za rok 1997 w dziedzinie sportu i turystyki za duży wkład w pracy wychowawczej, instruktorskiej z młodzieżą, jak również wysokie osiągnięcia w pracy trenerskiej hokeistów.

Wychował dwóch reprezentantów Polski. Macieja (ur. 1978), który rozegrał prawie 300 meczów w Ekstralidze oraz Michała (ur. 1980), który rozegrał w niej prawie 400 meczów. Jego wnuk Aleks zadebiutował w zeszłym roku w ekstralidze, a drugi - Alan gra w grupach młodzieżowych. 

Bogdan Nather (zmarł 28 października 2025 w wieku 64 lat) 

Dziennikarz, publicysta i pasjonat sportu - w tym hokeja lodzie. Należał do grona najbardziej cenionych i rozpoznawalnych dziennikarzy sportowych na Śląsku. Przez blisko cztery dekady związany był z katowickim dziennikiem "Sport", dla którego relacjonował najważniejsze wydarzenia sportowe w regionie. 

Jego teksty wyróżniały się rzetelnością i barwnymi porównaniami, a felietony i komentarze swadą, ale też ironią.

Był człowiekiem niezwykłym - pełnym pasji i humoru. Dowcipami i anegdotami sypał jak z rękawa.