Jelenia Góra: Jubileusz 80-lecia Teatru Norwida z nową premierą

Spektakl "Tartuffe", oparty na zakazanej wersji komedii Molière'a z 1664 roku, zrekonstruowanej przez Georges'a Forestiera i Isabelle Grellet, to opowieść o rodzinie, która funkcjonuje w świecie iluzji, pozorów i autorytetów. Wszystko zmienia się w chwili, gdy każdy z jej członków zostaje zmuszony do konfrontacji z rzeczywistością.

W inscenizacji "Tartuffe" nie jest jedynie klasyczną satyrą na religijną hipokryzję. To pogłębiona refleksja nad ludźmi współtworzącymi system, który daje złudne poczucie bezpieczeństwa. Twórcy podkreślają, że nie chodzi tu o moralitet czy jednoznaczne potępienie, lecz o ukazanie prawdziwego człowieka - niedoskonałego, poszukującego, zmagającego się z pytaniem o prawdę.

Reżyser zwraca uwagę, że tytułowy bohater nie jest od początku postacią negatywną. To ktoś, kto pragnął zmiany i zaufał religii, lecz zawiedziony i niezrozumiany wybrał strategię przetrwania. Jego obecność staje się katalizatorem przemiany - sprawia, że Orgon, Elmira, Damis, pani Parnelle, Kleant, Doryna czy Flipota muszą zmierzyć się z samymi sobą i systemem, w którym dotąd żyli.

"Molier nie daje prostych odpowiedzi ani ulgi, ale zawsze pozostawia wybór" - podkreślają realizatorzy.

Na scenie wystąpili: Agata Darnowska, Jakub Głukowski, Marta Kędziora-Nowaczek, Iwona Lach, Robert Mania, Tomasz Marczyński, Małgorzata Osiej oraz Tadeusz Wnuk.

Po premierowym spektaklu odbyło się uroczyste podsumowanie 80 lat działalności Teatru Norwida w Jeleniej Górze, który był pierwszym teatrem w "nowej" Polsce po 1945 roku. Goście mieli też okazję obejrzeć wyjątkową wystawę, bowiem przy współpracy z Archiwum Państwowym, Książnicą Karkonoską, czy Zbigniewem Dygdałowiczem z Jeleniogórskiego Centrum Kultury - udało się zaprezentować stare afisze (w tym te z 1945 roku), stroje z dawnych spektakli, reportaże na temat teatru z lat 70. XX wieku, a także zabytkowe meble z Pałacu Schaffgotschów.

Początki i okres niemiecki (do 1945 roku)

• Budynek został zaprojektowany przez Alfreda Daehmela.
• Wzniesiony został około 1904-1907 jako Dom Sztuki i Stowarzyszeń (niem. Künst und Vereinshaus) w stylu secesyjnym.
• Ufundowanie budynku było inicjatywą mieszkańców i władz miejskich, którzy zbierali środki, tworzyli komitety oraz apelowali o wsparcie finansowe.
• Po pewnym czasie budynek przemianowano na Teatr Miejski (niem. Stadttheater Hirschberg), gdzie odbywały się spektakle operowe, operetkowe, amatorskie grupy dramatyczne, koncerty, odczyty i imprezy lokalne.
• Budynek przetrwał II wojnę światową bez poważnych zniszczeń.\

Po 1945 roku - scena polska

• W sierpniu 1945 roku, tuż po zakończeniu wojny, scena została przejęta na potrzeby polskiej instytucji teatralnej. Pierwszą premierą była Zemsta Aleksandra Fredry, wyreżyserowana przez Stefanię Domańską, 23 sierpnia 1945 roku.
• Instytucja funkcjonowała pod różnymi nazwami: Teatr Miejski, Teatr Wojewódzki, Teatr Dolnośląski. Od 1974 roku nosi imię Cypriana Kamila Norwida.

Lata rozwoju i przełomowe dyrekcje

• Dużym przełomem był okres dyrekcji Tadeusza Kozłowskiego (od ok. 1966 r.), który wprowadził ambitne inscenizacje, ograniczył liczbę przedstawień dla poprawy jakości oraz zapoczątkował Jeleniogórskie Spotkania Teatralne (od 1968 r.).
• W 1973 r. dyrektorem została Alina Obidniak, która przez blisko 16 lat (1973-1988) zbudowała silną tożsamość artystyczną teatru, zapraszała uznanych reżyserów, rozwijała dramatyzm sceniczny, repertuar wymagający i kameralny. To także okres licznych współprac międzynarodowych.