Oborniki Śląskie: 80-lecie nadania praw miejskich

W górnej sali można znaleźć ryciny i Oborniki Śląskie na starych pocztówkach. Podtytuł tej sali to ,,Oborniki Śląskie w dawnej odsłonie". Wszystkie zamieszczone fotografie dotyczyły zmieniającej się miejscowości do roku 1945. Miejscowość nazywała się do tego czasu Obernigk. Możemy na nich zobaczyć: stary dworzec, już nieistniejące sanatoria (Szarotka, Felicienquelle), sławetne wzgórze Grzybek, basen, kościoły, stare wille, pałac Schaubertów, dworzec oraz ogród przydworcowy (ogród różany).

Na dole, w sali wystawowej ekspozycja dotyczyła Obornik Śląskich po 1945 roku do dzisiaj. Nazwana została "Współczesne Oborniki Śląskie". Wystawę podzielono na miejsca i ludzi. Znajduje się tam między innymi kącik Klubu Sportowego Bór i sławnych na całą Polskę Zakładów Cukierniczych Miś. W innych miejscach z kolei widnieją zdjęcia, dokumenty oraz rekwizyty przyniesione przez mieszkańców Obornik Śląskich: Henryka Laur, Agnieszkę Buryło (była kierowniczka biblioteki), Paweł Misiorek (były burmistrz), Mirosław Urniaż (były prezes Misia) oraz innych mieszkańców.

Na wystawie można zobaczyć, jak przez lata zmieniały się Oborniki Śląskie. Są to archiwalne fotografie i dokumenty, które stopniowo przechodzą do współczesnych ujęć miasta.

Kto uczestniczył na otwarciu wystawy?

Podczas wernisażu gościli: burmistrz Arkadiusz Poprawa, wiceburmistrz Hubert Ozimina oraz mieszkańcy i seniorzy z Uniwersytetu Trzeciego Wieku (Atena).

Krótką historię miasta i regionu przedstawiła Agnieszka Wrzesińska. Każdy mieszkaniec również mógł dodać coś od siebie.

Do stworzenia wystawy skłoniła nas rocznica 80 lat nadania praw miejskich Obornikom Śląskim. Poprosiliśmy mieszkańców, którzy mają w swoich zasobach zdjęcia bądź dokumenty z ostatnich 80 lat, żeby je przynieśli. Na tej podstawie powstała ta wystawa. Sporo osób przyniosło zdjęcia prywatne. Przynieśli również dokumenty urzędowe. Stworzymy prawdopodobnie elektroniczny ślad tej dzisiejszej wystawy. Mieszkańcy będą mogli przyjść i udostępnić swoje zbiory. Znajdą się tam wszystkie zdjęcia oraz dokumenty, których nie zabronią udostępnić ich właściciele - mówi Arkadiusz Poprawa, burmistrz Obornik Śląskich.

Do zorganizowania tej wystawy oraz innych wydarzeń związanych z 80-leciem nadania praw miejskich skłoniło nas właśnie to, że Oborniki Śląskie obchodzą w tym roku piękne urodziny, a mianowicie 80 lat. Świętujemy od 31 grudnia 2024 roku. Wtedy to w kinie opublikowaliśmy nowy spot reklamowy kina. Był to pierwszy wieczór, który rozpoczął obchody 80-lecia Obornik Śląskich. Zwiastun ten jest emitowany przed każdą emisją filmu w kinie. Tak będzie do końca roku. Urządziliśmy Dni Obornik Śląskich. Była to piękna trzydniowa impreza. Zjedliśmy z mieszkańcami tort, świętowaliśmy i koncertowaliśmy. W tym roku też obchodzimy 75 lat kina, 5 lat po odbudowie kina, 50 lat Ośrodka Sportu i Rekreacji, 730 lat pierwszej wzmianki o Obornikach Śląskich, 35 lat ma Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Obornikach Śląskich oraz 25 lat istnienia obchodzi Zakład Gospodarki Komunalnej w Obornikach Śląskich. W tym roku Szkoła Podstawowa nr 2 obchodzi 80 lat swojego istnienia. Jest to pierwsza szkoła podstawowa, która powstała w Obornikach Śląskich. Na początku października obchodziliśmy dwudniowe święto tego jubileuszu. Bank Spółdzielczy obchodzi 75 lat istnienia. Jest to wyjątkowy rok w Obornikach Śląskich i pięknie, że możemy go świętować - twierdzi Hubert Ozimina, zastępca burmistrza Obornik Śląskich.

Ja, jak reszta osób, które tutaj przybyły również jestem przejęty i zafascynowany tym miastem. Historia jest moim konikiem i wszystko, co jest historyczne, jest dla mnie interesujące. Mieszkam tu od 18 lat. Wybudowałem tutaj dom. Moje dzieci się tu wychowały. Rodzina, która przyjeżdża z małopolski, jest zachwycona Obornikami Śląskimi. Szczycę się nimi. Jest to mój dom i moja ojczyzna. Jestem sercem tu i tu pozostanę na pewno - mówi Kazimierz Pawłowicz, mieszkaniec Obornik Śląskich.

Wystawa jest dla mnie wstrząsająca ze względu na to, że ja z racji zawodowych byłem tak silnie związany z Wrocławiem, że w Obornikach Śląskich, pomimo że tutaj się urodziłem, to tylko nocowałem. Dopiero kiedy przeszedłem na emeryturę, znalazłem trochę więcej czasu i tak znalazłem się tutaj. Dokładniej rzecz biorąc na Dolnym Śląsku wszystkie miejscowości obchodzą 80-lecie. Taka ziemia. Jestem wstrząśnięty, gdyż nie wiedziałem, że tyle zacnych ludzi, których nie znałem, można tu spotkać. Aż mi wstyd to przyznać, ale tak było. Wrocław i uczelnia mnie tak wchłonęły, że tu po prostu spałem. W końcu na stare lata zabrałem się do roboty i stworzyłem taką książkę wspomnieniową. Nie chcę tutaj się chwalić, ale wyrzuciłem w niej całą traumę lat dziecięcych i młodzieńczych. Po latach zauważyłem, że nigdy nie potrafiłem tej ziemi zaakceptować. Dla mnie ciągle była niemiecka. Biorę do ręki wieszak i widzę napis "Breslau". Jakiś szewc do butów znajduje się na Hitler Straße. Ulica Marii Skłodowskiej-Curie kiedyś nazywała się Hauptstraße. Później gmina w 1934 roku przemianowała ją na Hitler Straße. Dwanaście lat później taka sama gmina przemianowała ją na Stalin Straße. Dopiero teraz to się nazywa Sklodowska Straße. Ta trauma lat dziecięcych i te zwierciadła zniszczone przez Armię Czerwoną, o czym była mowa, wszystko to robiło przygnębiające wrażenie na mnie. Ciężko było mi to zaadoptować. Dopiero po latach, kiedy z racji zawodowych zacząłem jeździć po świecie, wtedy ta ziemia zaczęła być dla mnie bliska. Jak się było daleko, to ta ziemia paradoksalnie się do mnie zbliżała. Poszedłem na emeryturę i nagle okazało się, że coś przegapiłem. Jestem tutaj na tej wystawie i jestem bardzo zadowolony. Wzruszyłem się tutaj tą wystawą, a wręcz jestem wstrząśnięty. Dostarczyłem tutaj moją książkę, w której wyrzuciłem swoją traumę. Książka niestety ma adekwatny tytuł "Terra aliena. Ziemia obca". Tłumaczę się tam z tego w książce. Kolejny tom, który już opracowuję, będzie się nazywał "Terra adoptiva. Zaadoptowana ziemia". Wracam do siebie - twierdzi Edward Pliński, mieszkaniec Obornik Śląskich.

Przygotowaną ekspozycję będzie można oglądać do 31 stycznia 2026 roku, w godzinach pracy biblioteki. Jest to świetny sposób na spędzenie wolnego popołudnia. Organizatorzy zachęcają, aby przyjść z rodziną i znajomymi, żeby przypomnieć sobie dawne czasy i podzielić się własnymi historiami.

Wejście na wystawę jest darmowe.