Polska pełna tajemnic: 5 najbardziej mistycznych miejsc

Ślęża była świętą górą już w epoce brązu. To tutaj osiedlali się kulturotwórczy Ludzie Łużyccy, a później celtyccy Bojowie. U szczytu góry odnaleziono tajemnicze rzeźby – m.in. słynną figurę Panny z Rybą. Znaleziska sugerują, że była to góra ofiarna – miejsce rytuałów związanych z cyklami Słońca i płodności. Co ciekawe, rzeźby wykonano z serpentynitu, skały o silnym tle magnetycznym. W XIX wieku niemieccy geomanci próbowali mapować linie energetyczne przebiegające przez Ślężę, uznając ją za punkt równowagi Europy Środkowej.

Ezoterycy twierdzą, że Góra Ślęża stanowi punkt energetyczny o bardzo wysokiej częstotliwości. Według niektórych mistyków góra może być bramą do innych wymiarów – miejscem, gdzie granice rzeczywistości ulegają rozmyciu. W noc przesilenia letniego na Ślęży odbywają się współczesne obrzędy neosłowiańskie. Niektórzy medytujący donoszą o kontaktach z tzw. przewodnikami duchowymi oraz o "przypływach wiedzy", pojawiających się nagle podczas ciszy na szczycie. Co ciekawe, niektórzy badacze zjawisk paranormalnych zauważyli, że zegarki mechaniczne często przestają działać poprawnie na szczycie, co może świadczyć o specyfice pola elektromagnetycznego.

Węsiory (patrz. Kamienne Kręgi w Węsiorach) to stanowisko archeologiczne z kilkunastoma kręgami kamiennymi i ponad 150 kurhanami. Kamienie ustawiono zgodnie z określonymi kierunkami, nierzadko w precyzyjnej symetrii. Pomiary geofizyczne wskazują na istnienie anomalii magnetycznych w centrum niektórych kręgów. Co ciekawe, jedna z hipotez głosi, że miejsce było używane również przez miejscową ludność słowiańską do celów wróżebnych jeszcze w IX–X wieku. Znaleziono tu fragmenty węgla drzewnego, wskazujące na długotrwałe ogniska, być może związane z rytuałami oczyszczenia.

Węsiory są miejscem licznych relacji o spontanicznych wizjach, wspomnieniach z poprzednich wcieleń i uczuciach opuszczenia ciała. Medytujący donoszą o uczuciach "odklejenia od czasu" lub "rozszerzonej percepcji". Wierzący w siły natury przypisują kręgom zdolność oczyszczania pola energetycznego człowieka. Czasem mówi się o istotach światła pojawiających się w centrum kręgu podczas równonocy. Miejscowi opowiadają również o tzw. „milczeniu ptaków” – tajemniczym zjawisku, gdy w określonych momentach cały teren cichnie na kilka minut, jakby przyroda zatrzymała się w bezruchu.

Legenda o czakramie wawelskim wskazuje, że pod kaplicą św. Gereona ukryty jest kamień mocy – jeden z siedmiu na świecie. Podziemia Wawelu są rzeczywiście pełne niezbadanych struktur i jaskiń. Historycznie, wzgórze to było miejscem kultu pogańskiego jeszcze przed powstaniem chrześcijańskiego zamku. W latach 30. XX wieku planowano badania geofizyczne okolic katedry, które ostatecznie nie zostały w pełni zrealizowane ze względów politycznych. Ciekawostką jest, że niektóre źródła podają istnienie zamurowanej komory pod wzgórzem, której zawartość nigdy nie została ujawniona.

W pobliżu czakramu ludzie często doznają zmienionych stanów świadomości. Ezoterycy twierdzą, że czakram aktywuje czakrę serca (patrz. Czakra Serca) i trzeciego oka (patrz. Szyszynka). Uważany jest za punkt "obudzenia narodowej tożsamości" i duchowego wzrostu. W czasie wojen i kryzysów duchowych często odnotowywano wzmożone pielgrzymki w to miejsce, mimo braku oficjalnej propagandy. Według niektórych uzdrowicieli, przebywanie na ławkach w pobliżu zachodniego skrzydła zamku przywraca równowagę energetyczną.

Jedna z ostatnich pierwotnych puszcz Europy. Znajdują się tu drzewa liczone w setkach lat, a cały ekosystem rozwija się niemal bez ingerencji człowieka. Zanotowano bardzo niskie zanieczyszczenie elektromagnetyczne. Na obszarze rezerwatu znajdują się również tajemnicze kopce ziemne, które nie zostały w pełni zbadane i mogą mieć związek z dawnymi praktykami rytualnymi. W niektórych częściach lasu stwierdzono obecność roślin endemicznych, których nie spotyka się nigdzie indziej w Europie.

Szamani i zielarze uznają niektóre drzewa za "strażników granicy światów". Pojawia się legenda o tzw. Gaju Snów, gdzie można doznać proroczych wizji, jeśli zaśnie się pod jednym z określonych drzew. Czasem opisywane jest zjawisko "szeptu lasu" – uczucie, że drzewa "mówią" lub odpowiadają na myśli człowieka. Miejsce to uznaje się za przestrzeń odbudowy i introspekcji. Mieszkańcy Hajnówki i okolicznych wiosek od pokoleń przekazują sobie wiedzę o „niewidzialnych ścieżkach” – trasach, które omijają złośliwe duchy lasu.

Na szczycie Łysej Góry znajdują się pozostałości wałów kamiennych z I tys. p.n.e. W średniowieczu zbudowano tu klasztor benedyktynów i przechowywano relikwie Krzyża Świętego. Wokół miejsca narosło wiele legend o sabatach czarownic. Mało kto wie, że w 1810 roku odnotowano tam przypadek zbiorowej histerii wśród pielgrzymów, którzy twierdzili, że widzieli na niebie ognistą postać. Archiwa diecezjalne zachowały raport o zdarzeniu, choć nie trafił on do oficjalnej historiografii.

Łysa Góra uważana jest za duchowy węzeł, gdzie splatają się energie żeńskie i męskie, światło i ciemność. Legenda głosi, że podczas nocy z 30 kwietnia na 1 maja dochodzi tam do tzw. "widzenia przez czas" – zdolności ujrzenia przyszłości lub przeszłych wcieleń. Niektórzy twierdzą, że na szczycie można doświadczyć "wymiany dusz" – chwilowego połączenia z inną istotą światła. 

Sabaty czarownic były według mistyków symbolicznym przywołaniem archetypu Wielkiej Bogini. Współcześni badacze ezoteryczni twierdzą, że pewne obszary wokół klasztoru wydzielają dźwięki słyszalne jedynie przez osoby w stanie medytacyjnym. Dźwięki te ponoć przypominają pieśń lub pomruk.

• A. Krzywka, „Ślęża – góra tajemnic”, Dolnośląskie Studia Regionalne, 2005
• Instytut Geologiczny PAN, dane o składzie skał Ślęży
• Z. Rajewski, „Węsiory – cmentarzysko kultury wielbarskiej”, Archeologia Polski, 1984
• W. Cieśla, badania geofizyczne Politechniki Gdańskiej, 1998
• E. Treliński, „Tajemnice czakramu wawelskiego”, Kraków, 1995
• A. T. Fiala, „The Vortex Theory of Energy Nodes”, Prague, 1981
• Białowieski Park Narodowy, dokumentacja naukowa 2018
• K. W. Krzemień, „Cisza biologiczna i wpływ na EEG człowieka”, PAN, 2012
• M. Banaszkiewicz, „Wały kultowe Łysej Góry”, Roczniki Archeologiczne, 2007
• Z. Strzelecki, „Legenda o sabacie na Łysej Górze”, Studia Etnograficzne, 1982