Przy tej inwestycji wykorzystano już ponad 460 ton stali. Tak powstaje nowe muzeum w Poznaniu. Zobacz zdjęcia

Muzeum będzie składać się z czterech na pierwszy rzut oka oddzielnych, różnokształtnych budynków, skupionych wokół okrągłego placu. Plac będzie pełnił różne funkcje przez cały rok – będzie miejscem imprez, koncertów, pokazów. Rozmieszczenie budynków ma nawiązywać do pierwszych osad i grodów, a ich kamienne elewacje – do pewnej stabilności, siły, solidności. Te wspomniane cztery budynki skupione wokół okrągłego placu łączyć się będą w kondygnacjach podziemnych.

Ekspozycja będzie miała charakter narracyjny. Składać się na nią będzie kolekcja ponad 2 tys. oryginalnych, często unikatowych i niepokazywanych dotąd eksponatów. Wzmocniona ona będzie o nowoczesne technologie wykorzystywane powszechnie we współczesnym muzealnictwie. Ekspozycja będzie 10-krotnie większa od obecnego powstańczego muzeum znajdującego się w Odwachu na Starym Rynku. W 2026 roku we wnętrzu rozpocznie się tworzenie wystawy stałej.

Inwestycja jest współfinansowana przez Samorząd Województwa Wielkopolskiego oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej wartość na koniec stycznia 2025 roku wyceniono na 380 mln złotych. Generalnym wykonawcą, na mocy podpisanej 21 grudnia 2023 roku umowy, jest firma Adamietz sp. z o.o. ze Strzelec Opolskich. Projekt budynku nowego Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 zaprojektowała warszawska pracownia WXCA. Od ubiegłego roku Muzeum przygotowuje wystawę stałą, za opracowanie której odpowiada firma Trias Avi, wyłoniona w drodze postępowania konkursowego.

W mediach społecznościowych poinformowano o postępach prac na terenie budowy Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Aktualności w liczbach:

•  5 930 m2 to powierzchnia samego wykopu - wynosi tyle, co 36 boisk do siatkówki
• ok. 54 000 m3 to całkowita objętość wykopu - czyli tyle, co ponad 20 basenów olimpijskich
• ok. 5 000 m3 betonu, czyli ok. 560 gruszek, które, gdyby je ustawić jedna za drugą, miałyby ok. 5,5 km długości
• ponad 460 ton stali zostało już wykorzystanych– to prawdopodobnie o wiele więcej niż ważył skład pociągu, którym I. J. Paderewski przyjechał w 1918 r. do Poznania!