Śmierć Anny Boleyn. Henryk VIII zgotował jej piekło

Ambitna Anna Boleyn

Kiedy Anna Boleyn pojawiła się na angielskim dworze, nikt nie podejrzewał, że zajdzie bardzo wysoko. Miała przed sobą prostą drogę: służba jako dwórka królowej Katarzyny Aragońskiej. Ale to nie była zwykła dziewczyna!

Była bystra, elegancka, znała języki. Uczyła się na dworach Francji i Niderlandów. Była inna niż angielskie damy. Potrafiła prowadzić rozmowy o polityce, poezji i religii. Miała w sobie coś, co przyciągało uwagę.

Henryk VIII, znany kobieciarz, szybko dostrzegł Annę. Ale ona nie była kolejną kochanką. Wiedziała, jak grać. I nie zamierzała oddać się królowi za nic. "Albo ślub, albo nic" – miała powiedzieć.

Henryk oszalał na jej punkcie. Pisał do niej listy pełne namiętności. Wysyłał jej klejnoty i obietnice. Ale był jeden problem: miał już żonę.

Unieważnienie pierwszego małżeństwa

Katarzyna Aragońska nie zamierzała ustąpić. Była córką potężnych władców Hiszpanii i ciotką cesarza Karola V. Henryk próbował przekonać papieża, że jego małżeństwo z Katarzyną jest nieważne, ale Rzym nie chciał słyszeć o unieważnieniu.

Anna naciskała. Henryk tracił cierpliwość. W końcu postanowił zerwać z Rzymem. W 1533 roku ogłosił się głową Kościoła Anglii i sam unieważnił swoje pierwsze małżeństwo. Następnie poślubił Annę, a w czerwcu koronował ją na królową. Wtedy wydawało się, że wygrała.

Narodziny córki i pierwsze rozczarowania

We wrześniu 1533 roku Anna urodziła dziecko. Henryk czekał na syna, który miał zostać następcą tronu. Ale dzieckiem okazała się dziewczynka, której nadano imię Elżbieta.

Królowa próbowała bagatelizować problem. Wierzyła, że jeszcze urodzi męskiego potomka. Problem tylko w tym, że kolejne ciąże kończyły się poronieniami.

Henryk z czasem zaczął tracić cierpliwość. Anna natomiast stała się porywcza, zazdrosna i nieprzewidywalna. Ludzie zaczęli szeptać, że królowa jest niebezpieczna.

Spisek i zdrada

Thomas Cromwell, niegdyś sojusznik Anny Boleyn, doskonale wyczuł zmianę nastrojów na dworze. Widział, jak Henryk VIII odsuwał się od żony. A jeśli król nie miał już do Anny sentymentu, można było jej się pozbyć.

Rozpoczęła się intryga. Annę oskarżono o cudzołóstwo, spisek i kazirodztwo. Świadkami mieli być dworzanie, którzy "widzieli", jak królowa flirtuje z innymi mężczyznami. Najbardziej szokujące było oskarżenie o romans z własnym bratem, George’em Boleynem!

Proces Anny Boleyn trwał bardzo krótko. Henryk nie chciał słuchać żadnych wyjaśnień. Wyrok mógł być tylko jedne: śmierć przez ścięcie.

Śmierć Anny Boleyn (1536)

14 maja 1536 roku Annę osadzono w Tower of London. Tam spędziła ostatnie dni. Modliła się, pisała listy. Mówiła, że nie zasłużyła na śmierć. Ale od wyroku nie było już odwrotu!

Egzekucję zaplanowano na 19 maja 1536 roku. Król w akcie "łaski" sprowadził kata z Francji, który zamiast topora miał użyć miecza. Chciano w ten sposób szybciej uśmiercić oskarżoną.

Rano Anna wstała wcześnie. Ubrała się w suknię z czerwonymi detalami. Wyszła na dziedziniec Tower. Nie płakała. Nie krzyczała.

Przemówiła krótko: "Nie chcę oskarżać nikogo. Modlę się za króla, bo zawsze był dla mnie dobrym panem".

Potem uklękła, a kat zamachnął się mieczem. Zanim zginęła, zdążyła jeszcze wypowiedzieć ostatnie słowa, w których powierzyła swoją duszę Bogu.

Dziedzictwo Anny Boleyn

Ciało Anny pochowano w nieoznakowanym grobie. Jej imię usunięto z dokumentów.

Ale historia jej nie zapomniała. Nie dała Henrykowi wprawdzie syna. Ale dała mu coś więcej – Elżbietę I. Królową, która rządziła Anglią przez 44 lata i zmieniła bieg historii.

Literatura uzupełniająca:

·       Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, Warszawa 1996.

·       Jonathan J. Moore, Powiesić, wybebeszyć i poćwiartować, Kraków 2019.