Wrocław: Wiemy jakiego patrona dostał nowy fragment obwodnicy
Na liście znalazło się pięć obiektów w różnych częściach miasta. Oto one:
- ulica Ewy i Karola Maleczyńskich
Choć, ulica o tej nazwie już istnieje na Oporowie, to wciąż się powiększa. Przybywa tam nowych domów i działek pod zabudowę. Droga wydłuża się i żeby nie komplikować wrocławianom codziennego życia, to postanowiono nowy fragment "scalić" ze starym. Fragment będzie sięgać od ulicy Mariana Suskiego do skrzyżowania z ulicą Kamila Stefki.
Do 1997 roku patronką ulicy była tylko Ewa Maleczyńska - polska historyczka, profesorka mediewistka, uczennica prof. Stanisława Zakrzewskiego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, członkini Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków. Jej zainteresowania naukowe podczas wrocławskiego okresu działalności skierowały się ku problematyce zachodniej, historii Śląska i stosunków polsko-czeskich; niektóre publikacje napisała wraz z mężem - Karolem. Była matką Kazimiery Maleczyńskiej (1925-2010), profesora bibliologii.
- ulica Rotmistrza Witolda Pileckiego
Taką nazwę zaproponowano na wniosek wójta Długołęki dla odcinka Wschodniej Obwodnicy Wrocławia, która przebiega przez Wojnów. Chodzi o jednolitą nazwę dla drogi, której część przebiega w administracyjnych granicach Wrocławia, a reszta przez teren sąsiedniej gminy.
Rotmistrz Witold Pilecki - urodził się w 1901 roku w Ołońcu nad jeziorem Ładoga, zmarł 25 maja 1948 roku w Warszawie. Był żołnierzem wyklętym. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, a następnie współorganizował Tajną Organizację Wojskową, gdzie pełnił m.in. funkcję szefa Sztabu Głównego.
W 1940 roku celowo dał się aresztować, aby dostać się do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz i zdobyć informacje o losie więźniów. Na terenie obozu współorganizował konspiracyjną siatkę. W 1943 roku, zagrożony dekonspiracją, uciekł z Auschwitz.
W latach 1943-1944 działał w Oddziale II Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej. W latach 1944-1945 przebywał w niemieckiej niewoli, a następnie służył w II Korpusie Polskim we Włoszech. W 1945 roku wrócił do Polski, a w 1947 roku został aresztowany i oskarżony o prowadzenie działalności wywiadowczej na rzecz władz Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. W 1948 roku został skazany na karę śmierci i stracony.
W 2006 roku pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.
- skwer ppłk. Ludwika Marszałka
W związku z otrzymaniem wniosku od Instytutu Pamięci Narodowej, Prezydent Wrocławia, podjął inicjatywę nadania nazwy skwerowi w rejonie ulic: Borwska, Dyrekcyjna i Glinianej, gdzie znajduje się pomnik żołnierzy wyklętych.
ppłk. Ludwik Marszałek (1912 - 1948) - ps. "Zbroja", oficer piechoty i lotnictwa Wojska Polskiego, działacz struktur Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość na Dolnym Śląsku. Po ciężkim śledztwie został rozstrzelany wraz z innymi działaczami niepodległościowymi we wrocławskim więzieniu przy ul. Kleczkowskiej w listopadzie 1948 roku.
- ulica Szermierzy
W związku z wnioskiem inwestora realizującego budowę budynku mieszkalnego o nadanie numeru porządkowego, a także w celu usprawnienia komunikacji, zachodzi potrzeba nadania nazwy ulicy na Rędzinie.
Szermierka (dawniej fechtunek) to sztuka walki opierająca się na wykorzystaniu broni białej. Współcześnie także nazwa dyscypliny sportowej zaliczanej do sportów walki. Nazwa nawiązuje do dominujących na Rędzinie nazw ulic odnoszących się do przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych.
- ulica Wandy Modlibowskiej
Tę patronkę zyska niewielki łącznik pomiędzy ulicami Jurija Gagarina i Żwirki i Wigury na Muchoborze Wielkim. Na tą drogą przebiega AOW. Komisja Nazewnictwa Ulic TMW aktywnie wspierająca akcję "ulice dla kobiet", zaproponowała upamiętnienie w pobliżu wrocławskiego lotniska niezwykłej kobiety związanej z lotnictwem.
Wanda Modlibowska (1909-2001) była jedna z nielicznych w II Rzeczypospolitej pilotek i wielokrotnie biła rekordy w lotach szybowcowych. W 1932 r. została współzałożycielką i prezeską pierwszej w Polsce Sekcji Szybowcowej Pań funkcjonującej przy Aeroklubie Poznańskim. Rok 1934 był czasem pierwszych sukcesów sportowych lotniczki - ustanowiła wówczas dwa rekordy kobiece w kategorii długotrwałości lotu. W 1937 r. udało jej się zdobyć sześć rekordów Polski, z których jeden został uznany za rekord świata - w dniach 13-14 maja przebywała w powietrzu 24 godziny 14 minut, latając na szybowcu "Komar". Wyczyn Modlibowskiej i pokonany przez niż rekord był pierwszym i jedynym przed II wojną światową ustanowionym przez Polaka. Jej wynik został pobity dopiero jedenaści lat później. Za działalność w lotnictwie polskim została w lutym 1939 r. odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi.
We wrześniu 1939 r. jako podporucznik pilot została powołana do Eskadry Łącznikowej Sztabu Głównego Wojska Polskiego w Warszawie. W czasie kampanii wrześniowej wykonała 6 lotów łącznikowych samolotem RWD-13. Po klęsce udało jej się przedostać do Rumunii. Pierwsza emisariuszka Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, w maju 1940 r. wysłana do okupowanej Polski. Początkowo była kurierką Delegatury Rządu na Kraj, następnie została kierowniczką tamtejszego sekretariatu, komórki szyfru i zastępcą dyrektora Biura Prezydialnego Delegatury. Brała udział w Powstaniu Warszawskim jako żołnierz Armii Krajowej. Aresztowana przez NKWD w 1945 r. i zesłana do Berezówki pod Uralem. W 1946 r. wróciła do kraju i podjęła pracę w reaktywowanym Aeroklubie Poznańskim jako instruktor szybowcowy.
