Dlaczego piątek trzynastego jest pechowy? Oto geneza przesądu

Konflikt Bonifacego VIII z Filipem IV Pięknym

Król Francji Filip IV Piękny miał duże ambicje. Nie bał się zadrzeć z samym papieżem Bonifacym VIII. Nałożył podatki na Kościół i zabronił wywozić z Francji drogocennych kruszców. Dodatkowo francuski monarcha planował ograniczyć władzę Kościoła nad władzą królewską.

Spotkało się to z dezaprobatą Bonifacego VIII, który wydał specjalną bullę, która czyniła go zwierzchnikiem wszystkich świeckich władców! W dokumencie tym było napisane również to, że żadne podatki na Kościół nie mogą zostać nałożone bez zgody duchowieństwa.

Filip IV Piękny postanowił pokazać papieżowi, kto tu naprawdę rządzi! Wytoczył proces papieżowi Bonifacemu VIII, ale Ojciec Święty uciekł z Rzymu i nie stawił się na tym procesie. W pogoń za Ojcem Świętym udał się Wilhelm Nogaret i 1600 zbrojnych. W końcu papieża aresztowano i uwięziono.

Ostatecznie, w wyniku konfliktu Bonifacego VIII z królem Filipem IV Pięknym ucierpiał autorytet władzy papieskiej. Skutkowało to tzw. niewolą awiniońską papieży. Podczas jej trwania wszyscy papieże podlegali królom Francji i mieli swoją siedzibę w Awinionie.

Konflikt z templariuszami

Templariusze byli bogatym zakonem, u którego król Filip IV Piękny się zapożyczył, ale nie zamierzał oddawać długu. Okres niewoli awiniońskiej sprawił, że francuski monarcha miał po swojej stronie papieża. I ten fakt postanowił wykorzystać.

W porozumieniu z papieżem Klemensem V zawiązał spisek przeciwko templariuszom. Najpierw rozkazał splądrować ich paryską siedzibę i wywieźć wszystkie kosztowności, które się w niej znajdowały. Polecenie zrealizowano 13 października 1307 roku, a później oskarżył zakonników o szerzenie herezji oraz sodomię.

Filip IV Piękny rozesłał również listy na inne dwory. Prosił w nich monarchów, aby gdy znajdą na swoim terytorium templariuszy, natychmiast ich aresztowali.

Siedem lat po tych wydarzeniach – 18 marca 1314 roku – wielki mistrz zakonu templariuszy wraz z kilkoma rycerzami zakonnymi został spalony na stosie. Podczas gdy płonął, miał rzucić klątwę na króla Filipa IV Pięknego i papieża Klemensa V. Zagroził, że zanim rok minie, wszyscy spotkają się na Sądzie Bożym.

Słowa te okazały się prorocze. Papież Klemens V zmarł bowiem 20 kwietnia 1314 roku na dyzenterię, a król Filip IV Piękny umarł w wyniku udaru mózgu 29 listopada 1314 roku.

Zagadkowe zgony Andegawenów węgierskich

Klątwa templariuszy miała sięgać kilka pokoleń do przodu. Z działaniem tej klątwy wiązane są czasami szybkie zgony Andegawenów węgierskich. Przypomnijmy, że Andegawenowie węgierscy wywodzili się od Karola I Andegaweńskiego – syna Ludwika VIII Lwa, który był pradziadkiem Filipa IV Pięknego.

W niewyjaśnionych okolicznościach zmarła najstarsza córka króla Węgier i Polski – Katarzyna Andegaweńska. Jej siostra Maria Andegaweńska miała spaść z konia i zginąć, rodząc syna, który nie przeżył.

Natomiast, jak wykazały XIX-wieczne badania, król Polski Jadwiga Andegaweńska od początku była skazana na śmierć! Dlaczego? Wszystko przez jej budowę anatomiczną. W XIX wieku badacze wykazali, że najmłodsza córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki miała zbyt wąską miednicę i nie byłaby w stanie urodzić zdrowego dziecka bez uszczerbku na zdrowiu. Jej jedyna córka – Elżbieta Bonifacja żyła tylko 3 tygodnie, a matka zmarła cztery dni po niej – 17 lipca 1399.

Szybko lub w straszliwych męczarniach umierali także stryjowie Jadwigi Andegaweńskiej, a nawet jej ojciec! Andrzej Andegaweński został uduszony, Stefan Andegaweński spadł z konia, a Ludwik umarł najprawdopodobniej na trąd lub syfilis. Jego ciało pokrywały bolesne pęcherze. Czy związek małżeński z potomkami Kapetyngów sprawiał, że klątwa przechodziła na współmałżonka? Można i tak postawić sprawę, bo Elżbieta Bośniaczka również została uduszona. I to na własnym warkoczu.

Jeśli przyjąć, że za te zgony odpowiadała klątwa templariuszy, to był za nie odpowiedzialny król Francji Filip IV Piękny i papież Klemens V. Gdyby nie ich ambicje i chęć wzbogacenia się, historia mogła potoczyć się zupełnie inaczej.

Bibliografia:

-Bradbury Jim, Królowie Francji 987-1328, Kraków 2017.

-Sroka Stanisław A., Genealogia Andegawenów węgierskich, Kraków 2015.