Kładka Śliwno - Waniewo została zamknięta przed Bożym Ciałem. Przez niski poziom wody

- W związku z bardzo niskim stanem wody z dniem dzisiejszym (18.06.2025 r.) zostaje zamknięta do odwołania kładka Waniewo – Śliwno na całej długości. Pomosty pozostaną zablokowane (stoją na dnie) do czasu, gdy przybędzie woda i będzie możliwa bezpieczna przeprawa - czytamy na fanpejdżu Narwiańskiego Parku Narodowego.

Nie wiadomo jak długo kładka będzie zamknięta. Patrząc na prognozę pogody można jedynie spekulować, że nie zostanie otwarta przez cały długi weekend, czyli do 23 czerwca. Jeśli sytuacja się zmieni Narwiański Park Narodowy poinformuje o tym na swoim oficjalnym profilu oraz na stronie internetowej npn.gov.pl

Kładka w miejscowości Śliwno znajduje się zaledwie 25 kilometrów od centrum Białegostoku i można tam dojechać samochodem w około pół godziny. Do miejscowości prowadzi też trasa Green Velo wzdłuż szosy Kruszewskiej. Pokonanie jej na rowerze zajmuje około półtorej godziny.

Kładka znajduje się w Narwiańskim Parku Narodowym, do którego obowiązują bilety wstępu. W weekendy można je kupić w budynku znajdującym się na początku kładki w Śliwnie. W ciągu całego tygodnia można je nabyć przez internet na stronie: [a]https://npn.gov.pl/informacje-ogolne-przyroda#;npn.gov.pl;nf[/a]

Już na samym początku kładki musimy przyciągnąć sobie pływający pomost. Są one samoobsługowe. Podchodząc do przeprawy należy poszukać łańcucha przypiętego z jednej strony do podłoża kładki, z drugiej do pomostu. Przyciągnąć pomost do siebie i wsiąść na pokład. Następnie za pomocą łańcucha przypiętego od strony wody przeciągnąć pomost na drugi brzeg.

W zależności od wielkości pomostu jednorazowo może znajdować się na nim 10 osób (850 kg) lub 5 osób (425 kg), należy zwracać uwagę na równomierne rozmieszczenie osób.

- Prosimy o nieprzywiązywania pomostów pływających łańcuchami do kładki, uniemożliwia to skorzystanie z przeprawy przez inne osoby - informuje na swojej stronie Narwiański Park Narodowy. - Dzieci mogą korzystać z przeprawy wyłącznie pod opieką osób dorosłych.

Przeprawiając się należy zamykać bramki bezpieczeństwa, płynąć powoli unikając zderzenia z kładką. Zabrania się wchodzenia na barierki i skakania do wody. Liny nad barierkami pływających pomostów służą jedynie utrzymaniu pomostu pływającego na właściwym torze; nie należy ich dotykać.

Po kładce nie wolno jeździć rowerem, należy go prowadzić. Drewniane szczeble kładki zabezpieczono dodatkowo metalową siatką. Należy jednak uważać na ewentualne uszkodzenia elementów infrastruktury.

- Ze względu na możliwość pożaru zabrania się używania wszystkich przedmiotów mogących zaprószyć ogień. Przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych zagrażających bezpieczeństwu odwiedzających ścieżka może być czasowo zamykana. Przed wizytą proszę zapoznać się z jej dostępnością! - informuje Narwiański Park Narodowy.

Wzdłuż kładki znajdują się wieże widokowe, gdzie można odpocząć na ławce i posilić się w cieniu. To również doskonałe miejsca do obserwowania flory i fauny rozlewiska Narwi. Choć sama kładka jest dość wygodna do przemieszczania, to przechodzenie na pływające pomosty może sprawiać trudności osobom starszym. Nie ma mowy o wjeżdżaniu tu wózkiem inwalidzkim, a rodzice z malutkimi dziećmi powinni zaopatrzyć się w lekkie wózki.

Po przejściu kładki na brzegu Narwi po stronie Waniewa czeka wieża widokowa, z której rozpościera się piękny widok na rzekę i jej rozlewisko.

Narwiański Park Narodowy znajduje się w województwie podlaskim, 30 km na zachód od Białegostoku. Jego granice przecinają obszar dwóch powiatów (białostockiego i wysokomazowieckiego) oraz siedmiu gmin (Choroszcz, Tykocin, Turośń Kościelna, Suraż, Łapy, Kobylin Borzymy, Sokoły). Park obejmuje obszar doliny Narwi pomiędzy Surażem, a Rzędzianami. W geograficznym ujęciu NPN położony jest w mezoregionie Dolina Górnej Narwi, należącym do Niziny Północnopodlaskiej.

Granice poprowadzono tak, by obejmowały tylko dolinę rzeki. Dlatego 98% powierzchni Parku to grunty silnie uwilgotnione, stale lub okresowo podtapiane.

Zdecydowana większość, około 5500 ha, to nieużytki. Pozostałe grunty to wody, łąki i pastwiska. Powierzchnia Parku zajmuje 7 350 ha*, a jego otulina 15 408 ha*

(*zgodnie z najnowszymi pomiarami powierzchnia Parku wynosi 6 805,02 ha, a powierzchnia otuliny 17 201,6 ha).