Cesarz, który chciał zostać papieżem

Maksymilian I Habsburg doczekał się ze swoją pierwszą żoną Marią Burgundzką dwójki dzieci. Syna Filipa I Pięknego oraz córki Małgorzaty Habsburg. Oboje zostali poślubieni dzieciom Królów Katolickich (Izabeli Katolickiej i Ferdynanda II Katolickiego). Filip ożenił się z Joanną Szaloną, a Małgorzata wyszła za Jana z Asturii.

Po śmierci Marii (1482) owdowiały cesarz postanowił ożenić się po raz drugi. Tym razem jego żoną została Bianca Maria Sforza.... ciotka królowej Polski – Bony Sforzy.

Ojciec Bianci Marii Sforzy, Galeazzo Maria Sforza, zasłynął jako człowiek energiczny, ambitny i niezwykle próżny. W przeciwieństwie do swojego ojca, Franciszka, który łączył militarne zdolności z politycznym pragmatyzmem, Galeazzo często dawał się ponieść emocjom i kierował się chęcią zaspokajania licznych zachcianek.

Gelazzo nie potrafił pohamować ogromnego wręcz popędu seksualnego, utrzymując kontakty seksualne z licznymi kobietami. Nie wahał się nawet wtargnąć do zakonu, gdzie terroryzował i gwałcił mniszki!

Z żoną, księżną Boną Sabaudzką, już dawno nie sypiał. Twierdził, że stała się gruba i to właśnie przez nią zaczął prowadzić taki, a nie inny styl życia. Para nie mogła na siebie patrzeć, żyjąc osobno w jednym pałacu.

Despotyczne i perwersyjne rządy Galeazzo Maria Sforza zjednały mu wielu wrogów. Aby definitywnie pozbyć się go, postanowiono dokonać zamachu. Działaniami spiskowców kierowali Carlo Visconti, Gerolamo Olginati i Giovanni Andrea Lampugnani.

Lubieżnego księcia uśmiercono podczas mszy w dniu św. Szczepana (26 grudnia 1476 roku). Gdy Geleazzo szedł w stronę ołtarza, nagle pojawiło się obok niego dwóch mężczyzn, ubranych w biało-czerwone szaty. Jeden z nich podszedł blisko księcia, który kazał mu się oddalić.

W tej samej chwili napastnik wyjął nóż, którym ugodził Galeazza w podbrzusze. Zamachowca próbowano wprawdzie odepchnąć, ale ten miał jeszcze siłę ugodził Sforzę w pierś. Dla pewności do ataku dołączyło się jeszcze dwóch innych napastników, którzy zadali księciu jeszcze kilkanaście ciosów.

Morderców próbowano schwytać. Udało się złapać tylko dwóch z nich, jeden zaplątał się w obszerne suknie siedzących nieopodal kobiet. Poderżnięto mu gardło. Drugiego mordercę księcia zabili strażnicy. Trzeciemu oprawcy udało się natomiast wmieszać w uciekający w popłochu tłum. Tak zginął dziadek jednej z najpopularniejszych polskich królowych – Bony Sforzy d’Aragony.

Po tragicznej śmierci ojca Bianci Marii Sforzy, dostała się ona wraz z bratem, Gianem Galeazzo Sforzą, pod opiekę stryja – Franciszka Sforzy il Moro. Stryj chciał początkowo wydać Biancę za.... pierworodnego syna króla Polski i wielkiego księcia Litwy Kazimierza IV Jagiellończyk – Władysława II Jagiellończyka.

Ród Sforzów mógł zatem wżenić się do dynastii Jagiellonów wcześniej, niż to faktycznie miało miejsce. Ostatecznie Franciszek Sforza zmienił koncept, postanawiając wydać bratanicę za owdowiałego Maksymiliana I Habsburga.

Ślub odbył się 1 grudnia 1493 w Mediolanie. Był on niezwykle wystawny. Weselu towarzyszyły turnieje rycerskie, uczty i pokazy artystyczne, co miało podkreślić potęgę i bogactwo zarówno Habsburgów, jak i Sforzów.

Relacja Bianki i Maksymiliana nigdy nie rozwinęła się w harmonijny związek. Maksymilian, bardziej zajęty polityką i wojnami, traktował Biankę jako narzędzie w realizacji swoich celów. Z kolei Bianka, nieprzygotowana do życia na zimnym i surowym habsburskim dworze, czuła się osamotniona i odizolowana.

Bianka nie doczekała się potomstwa, co dodatkowo osłabiło jej pozycję na dworze. Z czasem jej wpływ na sprawy polityczne zmalał, a Maksymilian coraz bardziej oddalał się od żony, spędzając czas na licznych podróżach i kampaniach wojennych.

Bianca zmarła w 1510 roku. Maksymilian Habsburg, co ciekawe, bardzo przeżył śmierć żony, z której odejściem nie mógł się pogodzić przez dłuższy czas. Postanowił, że już trzeci raz się nie ożeni.

Po pewnym czasie cesarz wpadł natomiast na pomysł rozpoczęcia kariery w strukturach kościelnych. Celował bardzo wysoko, bo chciał zostać... papieżem! Przekupił nawet w tym celu kardynałów. Ostatecznie na papieża go nie wybrano. Zmarł w 1519 roku.