Kobieta, która nie śpi od 40 lat? Niezwykły przypadek z Chin zaskoczył lekarzy

Ta z pozoru zwyczajna kobieta twierdzi, że od czterdziestu lat nie zmrużyła oka – dosłownie. Nie śpi w nocy, nie zapada w drzemki za dnia, a mimo to funkcjonuje, rozmawia, żyje jak każdy inny człowiek. Jej mąż i sąsiedzi potwierdzają: przez lata próbowali przyłapać ją na spaniu – bez skutku. 

Sprawa wydaje się wręcz nieprawdopodobna. Przyciągnęła uwagę nie tylko lokalnych mediów, lecz także lekarzy, którzy postanowili zbadać ten przypadek.

Co odkryli specjaliści z centrum badania snu w Pekinie? Czy Li naprawdę nie śpi, czy może jej ciało znalazło sposób na obejście biologicznego prawa snu? I co ten przypadek mówi o granicach ludzkich możliwości? Odpowiedzi zaskakują nawet tych, którzy sądzą, że nauka zna już wszystkie tajemnice ciała i umysłu.

Li przekonuje, że ostatni raz spała jako pięcioletnia dziewczynka. Od tamtej pory – nic. Nie śpi ani w nocy, ani za dnia. Co ciekawe, jej relację potwierdzają nie tylko członkowie rodziny, ale i sąsiedzi, którzy postanowili sami sprawdzić, czy kobieta mówi prawdę. Spędzili z nią całą noc, obserwując ją z uwagą – w przeciwieństwie do nich, Li ani na moment nie zamknęła oczu.

Mąż kobiety przyznaje, że przez lata nie widział, by spała, a każdą noc spędza na sprzątaniu lub innych domowych obowiązkach. Zaniepokojony, kupił jej nawet tabletki nasenne – bez skutku. Zdawało się, że sen dla jego żony to zjawisko całkowicie obce.

Z biologicznego punktu widzenia sen to nie luksus, lecz konieczność. Przeciętny człowiek przesypia około jednej trzeciej życia. Brak snu prowadzi do poważnych zaburzeń – od problemów z koncentracją po choroby serca, cukrzycę czy otyłość. Tym bardziej dziwi fakt, że Li przez 40 lat miała funkcjonować bez ani jednej przespanej nocy.

Czy to w ogóle możliwe?

Historia Li odbiła się szerokim echem w mediach, ale przez długi czas kobieta nie mogła znaleźć żadnej pomocy. Dopiero kiedy zgłosiła się do specjalistycznego centrum badania snu w Pekinie, sprawa ruszyła z miejsca. Lekarze, wyposażeni w nowoczesną aparaturę i doświadczenie, postanowili przyjrzeć się przypadkowi bliżej.

Po serii szczegółowych badań EEG okazało się, że Li... jednak śpi – choć w zupełnie inny sposób niż większość ludzi. Jej mózg potrafi "przysnąć" na kilka sekund nawet wtedy, gdy oczy pozostają otwarte, a ciało pozostaje aktywne. Taki rodzaj mikrodrzemek przypomina lunatykowanie, choć różni się od klasycznego somnambulizmu.

Podczas jednej z obserwacji lekarze zauważyli, że podczas rozmowy z mężem kobieta na moment "odpływa", mimo że dalej odpowiada na pytania. Monitor fal mózgowych potwierdził, że w tych krótkich chwilach jej mózg wchodzi w stan przypominający sen. I choć oczy Li nie są zamknięte dłużej niż 10 minut dziennie, to właśnie te mikroskopijne fragmenty snu pozwalają jej funkcjonować.

Przypadek Li Zhanying pozostaje jednym z najbardziej intrygujących medycznych fenomenów ostatnich lat. Nie jest to już historia o kobiecie, która "nigdy nie śpi", ale raczej o organizmie, który znalazł sposób, by obejść klasyczne fazy snu i podzielić je na niezauważalne fragmenty w ciągu dnia.

Choć nauka dobrze zna mechanizmy mikrosnu czy lunatykowania, tak ekstremalna forma funkcjonowania, jak w przypadku Li Zhanying, wciąż jest rzadkością. Czy możliwe, że niektórzy z nas są w stanie przystosować się do braku snu, który zabijałby innych? Przypadek Li zdaje się sugerować, że ludzki mózg skrywa jeszcze wiele tajemnic.

Al Herpin, często nazywany „człowiekiem, który nigdy nie spał”, miał urodzić się około 1862 roku we Francji, ale całe dorosłe życie spędził w Trenton, New Jersey (USA). Twierdził, że od dzieciństwa nie zapadał w sen – nigdy nie odczuwał potrzeby drzemki, a czas przeznaczony na odpoczynek spędzał świadomie, np. czytając lub rozmyślając.

Według relacji mediów z początku XX wieku nie tylko on, ale i jego otoczenie – lekarze i sąsiedzi – nie zaobserwowali u niego objawów takich jak senność, problemy z koncentracją, halucynacje czy pogorszenie pamięci. Cieszył się rzekomo dobrym zdrowiem przez całe życie, mimo braku snu.

Zmarł 3 stycznia 1947 roku w wieku 94 lat. Jego nekrolog w „The New York Times” wspomniał, że do końca życia nie przespał ani chwili, a przyczyna śmierci nie wiązała się z brakiem snu.

• Oddity Central
• The Sun
• Euro Weekly News
• IBTimes Singapore
• BroBible
• China Radio International
• The New York Times – artykuł z 1904 roku o braku snu
• The New York Times – nekrolog z 1947 roku
• Wpisy historyczne i komentarze na platformach takich jak Reddit i Weird Historian