Pełne magii, mocy i tajemnic. Węże mają dziś swoje święto

Węże w różnych kulturach fascynowały ludzi. Także nasi słowiańscy przodkowie upatrywali w tym zwierzęciu wielką wyjątkowość. Według dawnych wierzeń wąż miał posiadać nadprzyrodzone moce. Oczekiwano jego przychylności. Gdy tylko pojawiał się w domu, odbierano to, jako znak dobrobytu i ochrony domostwa oraz jego mieszkańców. A w ramach wdzięczności węża karmiono i pojono przede wszystkim mlekiem.

Podczas V Festiwalu Baby Jagi w Grodzisku Owidz dr Natalia Zacharek zabrała słuchaczy w fascynującą opowieść o magicznych zwierzętach w polskich wierzeniach ludowych, które często były łączone z siłami nadprzyrodzonymi, demonami i duchami. W prelekcji ważne miejsce zajął też wąż. Wedle wierzeń ludowych symbolizował mądrość, supermoce, przodków i podziemie.

Wierzono, że wystarczy nosić część jego ciała w kieszeni, aby przywłaszczyć sobie jego magiczne właściwości. W Karpatach wierzono, że wysuszona skóra gada leczy siebie oraz biedę. Natomiast panie pragnące bujnych włosów namaczały w wodzie wężową skórę i nacierały nią skórę głowy oraz włosy. Zabieg ten jednak nie do końca miał być bezpieczny. Kobiety musiały regularnie podcinać końcówki włosów, aby te nie zawinęły się wokół szyi i nie udusiły właścicielki.

W Polsce występują cztery gatunki węży: żmija zygzakowata - jedyny jadowity wąż, zaskroniec zwyczajny, gniewosz plamisty oraz wąż Eskulapa. Wszystkie gatunki gadów w Polsce są objęte ochroną prawną.

Żmija zygzakowata jest wężem o krępej budowie ciała, nie przekraczającym 1 metra długości. Charakteryzuje się jednym z najbardziej zróżnicowanych umaszczeniem w świecie węży. Najpospolitsza i najbardziej znana jest forma o popielatym umaszczeniu i czarnym wzorze na grzbiecie w postaci zygzaku. Inną odmiana jest forma miedziano-ruda z zygzakiem o barwie białej, żółtej i brązowej. Trzecią formą barwną są osobniki melanistyczne, czyli o jednolicie czarnym ubarwieniu i słabo widocznym wzorem na grzbiecie. Czerwona tęczówka i pionowa źrenica - te cechy pozwalają odróżnić żmiję od innych węży krajowych. 

Najczęściej możemy ją spotkać w pobliżu terenów podmokłych, brzezin z polanami porośniętymi trawami i mchem torfowcem.

Obchodzony jest co roku 16 lipca. To święto powstało, aby zwiększyć świadomość społeczną na temat tych fascynujących i często błędnie rozumianych stworzeń. Węże są kluczowym elementem ekosystemów na całym świecie.