Warszawa: W Pałacu o Pałacu. Wyjątkowy przegląd filmów na 70-lecie PKiN
Pałac Kultury jako bohater filmowy
W dniach 26-27 lipca 2025 Kinoteka mieszcząca się w Pałacu Kultury i Nauki (pl. Defilad 1) będzie miejscem jedynego w swoim rodzaju przeglądu filmowego. Wyświetlane będą filmy dokumentalne i fabularne, którego "bohaterem" lub scenerią jest właśnie Pałac.
Wydarzenie pod hasłem „Kino w Pałacu, Pałac w Kinie” to to zaproszenie do wspólnego, filmowego zwiedzania zakamarków budynku, zarówno tych znanych, jak i ukrytych. Wszystko z okazji jubileuszu jego 70-lecia - 21 lipca 1955 oficjalnie zakończono prace nad obiektem, wówczas noszącym imię Józefa Stalina. Tego dnia o godzinie 16:00 w Warszawie podpisano protokół przekazania gmachu władzom Polski Ludowej przez rząd Związku Sowieckiego (formalnie był "darem" od wielkiego sąsiada) i uroczyście oddano do użytku.
„Kino w Pałacu, Pałac w Kinie” - harmonogram pokazów
Sobota, 26 lipca 2025:
- Godz. 17:30 - Polska Kronika Filmowa, zestaw 5 kronik z lat 1955-1993
Zobaczymy materiały z otwarcia PKiN, ustanowienia rekordu świata w najszybszym jego obejściu, reportaż z okazji 30-lecia, nieprzyzwoite zakamarki centrum miasta oraz wejście w epokę komputerową. - Godz. 19:00 - "Pałac", reż. Tomasz Wolski, 2012
Film ukazuje współczesny obraz Pałacu Kultury i Nauki, niezwykłego organizmu, małego miasta w mieście, w którym nie tak odległa przeszłość spotyka się ze współczesnością.
Niedziela, 26 lipca 2025:
- Godz. 18:00 - "Jak daleko stąd, jak blisko", reż. Tadeusz Konwicki, 1971
Andrzej (Andrzej Łapicki) w dniu swoich 44. urodzin wychodzi w Warszawie na spotkanie widm przeszłości. Film stanowi ukoronowanie autorskiego kina Tadeusza Konwickiego, osobistego, rozgrywanego na granicy jawy i snu, dzielącego z jego literaturą powracające motywy, w tym widok na Pałac Kultury i Nauki. - Godz. 19:00 - "Rewers", reż. Borys Lankosz, 2009
Czarna komedia o okresie stalinowskim, utrzymana w eleganckiej czerni i bieli, okazała się rewelacją polskiego współczesnego kina. Odmieniła stosunek twórców i widzów do epoki błędów i wypaczeń oraz estetyki siermiężnego socjalizmu. Autorzy dowiedli biegłości w komediowej stylizacji na wzór Polskiej Kroniki Filmowej i konwencji tzw. komedii wyrafinowanej (sophisticated comedy), opartej na lekkiej interpretacji relacji damsko-męskich, nawet jeśli w grę wchodzi morderstwo.
