Zachodniopomorskie: VII Przegląd Kina Ukraińskiego. Darmowe projekcje

Koszalin, Centrum Kultury 105, ul. Zwycięstwa 105 - 8 listopada (sobota), godz.16.00 - film pt. JA, POBIEDA I BERLIN (komedia)

Kołobrzeg, Kino Wybrzeże, ul. Łopuskiego 24 - 9 listopada (niedziela), godz.16.00 - film pt. CYBORGI (dramat wojenny) reż. Akhtem Seitablayev

Sławno, Sławieński Dom Kultury, ul. Augusta Cieszkowskiego 2 - 9 listopada (niedziela), godz.18.00 - film pt. JA, POBIEDA I BERLIN (komedia)

Pokazy niekomercyjne. Wstęp wolny!

Film CYBORGI (ukr. Кіборги. Герої не вмирають) - ukraiński dramat wojenny z 2017 roku w reżyserii Achtema SeitabłajewaHistoria ukraińskich żołnierzy, którzy bronili lotniska w Doniecku. Była to jedna z najgroźniejszych i najbardziej śmiercionośnych bitew w trakcie wojny z oddziałami rosyjskimi w Donbasie od wiosny 2014 r. Obrona trwała ponad cztery miesiące. Dramat żołnierzy walczących przez dwa tygodnie o lotnisko został ukazany na tle sytuacji społecznej Ukrainy i podziałów w ukraińskim społeczeństwie. Światowa premiera filmu odbyła się w trzecią rocznicę upadku lotniska w Doniecku. Polska premiera filmu odbyła się 28 października 2018.Film zdobył m.in.: Nagrody Ukraińskiej Akademii Filmowej, 6 nagród Złotego Dziga (dla najlepszego filmu, dla najlepszego aktora pierwszoplanowego - Wiaczesław Dowżenko, dla najlepszego aktora drugoplanowego - Wiktor Żdanow, za scenariusz i scenografię).Nagroda Ukraińskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora.

Film Ja, "Pobieda" i Berlin (ukr. Я, Побєда і Берлін,Ya, Pobyeda i Berlin) - ukraiński film fabularny z 2024 roku w reżyserii Olgi Raszyny, oparty na powieści o tym samym tytule autorstwa muzyka Kuźmy Skriabina. Zdjęcia kręcono w Kijowie, Lwowie i Berlinie. Oficjalna premiera miała miejsce 14 kwietnia 2024 roku.Pełnometrażowy film "Ja, "Pobieda" i Berlin" Na podstawie książki słynnego ukraińskiego muzyka, lidera zespołu "Skriabin" Kuźmy Skriabina o tej samej nazwie. Niestety w 2015 roku muzyk zginął w wyniku tragicznego wypadku samochodowego, co było szokiem dla całego kraju. Był ulubieńcem publiczności za swoją otwartość, prostotę i szczerą postawę życiową. Szalone lata 90-te. Na trzy dni przed planowanym koncertem początkujący muzyk Kuźma ze swoim przyjacielem Bardem rusza w drogę do Berlina starą "Pobiedą". Mówią, że mieszka tam stary kolekcjoner, który chętnie wymienię podobne do Garbusa autko na Mercedesa- Benza 600. Kuźma obiecuję swojej dziewczynie Barbarze wrócić do domu nową furą, a chłopakom z zespołu - zdążyć na występ. Oczywiście, już od samego początku podróży coś poszło niezgodnie z ówczesnym planem. Na pewno wiemy jedno: podróż pomoże bohaterom odnaleźć prawdziwe przeznaczenie.Wyjątkowo bezpośredni film o przyjaźni, miłości i młodości. Klimat wczesnych lat 90tych w wesołej i muzycznej oprawie.

Film KYSNEWA STANYCIA przedstawia jeden z kultowych fragmentów biografii Mustawy Dżemilewa - zesłanie, w którym służył we wsi Zyryanka w Jakucji w 1980 roku. W rolach głównych występują Borys Orłow, Chrystyna Deylyk, Wiktor Połtoracki, Edem Ibadullajew, Wiaczesław Żyła, Jelena Wachramiejewa, a także Wasyl Kucharski, który zginął w wojnie rosyjsko-ukraińskiej."Stacja tlenowa" to poetycki dramat o Mustafie Dżemilewie, znanej postaci politycznej i publicznej, pierwszym przewodniczącym Medżlisu Krymskotatarskiego narodu i jednym z przywódców krymskotatarskiego ruchu narodowego. Dokładniej, o okresie, gdy władze sowieckie zesłały go na zesłanie do Jakucji do pracy na stacji tlenowej. To również historia jego przyszłej żony Safinar Dżemilyewej, która przebyła długą drogę, aby spotkać się z Mustafą.Prace nad filmem "Stacja tlenowa" rozpoczęły się w 2021 roku. Zdjęcia do filmu były realizowane w Kijowie, a także w obwodach kijowskim i chersońskim.Mustafa Dżemilew (ur. 13 listopada 1943 w Aj-Serez na Krymie) - ukraiński polityk, radziecki dysydent, długoletni przewodniczący Medżlisu Tatarów Krymskich oraz Rady Przedstawicieli Narodu Krymskotatarskiego, deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy.W maju 1944 wraz z całą rodziną został deportowany do Uzbekistanu. Od 16 roku życia zarabiał na życie jako tokarz i ślusarz. W 1962 rozpoczął naukę w instytucie inżynieryjnym w Taszkencie, jednak po trzech latach skreślono go z listy studentów za "niewłaściwe zachowanie".W 1961 znalazł się wśród założycieli związku młodzieży krymskotatarskiej w Taszkencie. W 1969 należał do założycieli Grupy Inicjatywnej na rzecz Obrony Praw Człowieka w ZSRR. Był siedmiokrotnie skazywany, łącznie spędził 15 lat w izolacji więziennej za "szerzenie poglądów kwestionujących ład radziecki". W latach 1975-1976 zorganizował trwającą 303 dni głodówkę w więzieniu w Omsku. W 1983 założył i redagował nielegalny biuletyn informacyjny. Od 1987 do 1991 kierował organizacjami ruchu narodowego Tatarów krymskich.W 1987 zamieszkał w Bachczysaraju. W czerwcu 1991 wybrano go na przewodniczącego Medżlisu Tatarów Krymskich, kierował tym gremium do 2013. W maju 1999 został przewodniczącym Rady Przedstawicieli Narodu Krymskotatarskiego.W 1998 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy (z ramienia Ludowego Ruchu Ukrainy), później był wybierany w 2002 i 2006 (z listy Bloku Nasza Ukraina), 2007 (z listy Nasza Ukraina-Ludowa Samoobrona), 2012 (z listy Batkiwszczyny), 2014 i 2019 (z ramienia ugrupowania Petra Poroszenki).