Sześć "ukrytych" objawów ADHD u dorosłych. Psychiatra ujawnia, o czym nikt nie mówi

Ekspert w dziedzinie zdrowia psychicznego, psychiatra dr Ali Ajaz z Queen Mary University London Medical School (Wielka Brytania) w nagraniu na TikToku podkreśla, że złożoność ADHD wykracza daleko poza klasyczne definicje obejmujące głównie nadpobudliwość i problemy z koncentracją.

Lekarz wymienia 6 cech, które często obserwuje u swoich pacjentów, jednak rzadko się o nich mówi. Po tych objawach możesz rozpoznać ADHD u dorosłych. Jeśli zauważysz je u siebie zasięgnij porady lekarza, który pomoże ci zdiagnozować zaburzenie:

1. Hiperfokus na przyjemności - zdolność do nadmiernego skupienia się na przyjemnych lub interesujących zadaniach jest często uważana za "supermoc" ADHD. Osoby te potrafią kompletnie wciągnąć się w daną czynność, tracąc poczucie czasu (tzw. time blindness). Chociaż to produktywne, często prowadzi do zaniedbywania kluczowych obowiązków i chaotycznego zarządzania całym życiem.
2. Nadmierna lub niedostateczna aktywność seksualna - seksualność u osób z ADHD może manifestować się skrajnie. U niektórych to element poszukiwania stymulacji i dopaminy (wysoki popęd), a także sposób na głęboki relaks. U innych zaś, nadmierne zaangażowanie w tę sferę może wynikać z trudności w zarządzaniu impulsami lub stać się formą ucieczki od innych obowiązków.
3. Objadanie się - mózg osoby z ADHD nieustannie domaga się stymulacji. Jedzenie, zwłaszcza to wysoko przetworzone, staje się łatwym i szybkim sposobem na dostarczenie dopaminy. Z tego powodu objadanie się (często impulsywne) jest bardzo powszechne i służy jako szybka "nagroda" dla mózgu.
4. Silna wrażliwość na odrzucenie - ADHD często wiąże się z nadmierną wrażliwością na odrzucenie. Nawet niewielka, łagodna krytyka może wywołać silny ból emocjonalny, prowadząc do intensywnego nadmiernego myślenia, wycofywania się z kontaktów towarzyskich i unikania sytuacji, w których istnieje ryzyko oceny.
5. Niska samoocena i brak pewności siebie - chroniczne zmaganie się z objawami ADHD w świecie, który ich nie rozumie, często prowadzi do niskiej samooceny. Pacjenci słyszą przez lata, że są "leniwi" lub "muszą się bardziej starać", mimo że już starają się najmocniej, jak potrafią. To połączenie poczucia ciągłej porażki i niemożności wykorzystania potencjału drastycznie obniża pewność siebie.
6. Przewlekłe problemy jelitowe - związek jelita z mózgiem niezwykle intrygującą i rzadko omawianą cechą są przewlekłe problemy jelitowe takie jak wzdęcia, ból, zaparcia lub biegunki. Dr Ajaz tłumaczy, że mózgi osób z ADHD często są w stanie zapalnym. Ponieważ połączenie jelita z mózgiem jest bardzo silne, a dieta jest głównym źródłem stanów zapalnych, chaos w głowie często manifestuje się chaosem w jelitach.

Jak podsumowuje dr Ajaz ADHD to skomplikowane zaburzenie, które wymaga zrozumienia i właściwej terapii, często powiązanej z regulacją dopaminy i zarządzaniem nadaktywnym układem nerwowym.

- ADHD jest o wiele bardziej złożone, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, a diagnoza z pewnością nie polega na odhaczaniu kolejnych pól - podkreśla dr Ajaz.

ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), czyli Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej z Deficytem Uwagi, to zaburzenie neurorozwojowe rozpoczynające się we wczesnym dzieciństwie. Charakteryzuje się nieadekwatnym do wieku i utrudniającym funkcjonowanie nasileniem trzech głównych grup objawów:

• zaburzenia koncentracji uwagi - problemy ze skupieniem, organizacją, gubienie rzeczy, trudność z utrzymaniem uwagi podczas długotrwałych zadań, "bujanie w obłokach",
• nadmierna aktywność, nadpobudliwość - niepokój ruchowy, kręcenie się, ciągłe poczucie wewnętrznego niepokoju, nadmierna gadatliwość,
• impulsywność - pochopne, nieprzemyślane działania, podejmowanie decyzji bez zastanowienia, podejmowanie ryzykownych zachowań, brak cierpliwości, trudności z czekaniem na swoją kolej, przerywanie i wtrącanie się w rozmowy.

U dorosłych nadpobudliwość ruchowa często maleje, zmieniając się w wewnętrzne uczucie niepokoju i trudności z organizacją, zarządzaniem czasem oraz przejawiając się w relacjach interpersonalnych. Diagnozę ADHD może postawić tylko lekarz psychiatra, który ustala dalszy plan leczenia.