Eksperymenty na niewolnicach. Uczono się na nich ginekologii
Młoda niewolnica z Alabamy przeszła trzydzieści operacji bez znieczulenia, stając się mimowolnym fundamentem nowoczesnej ginekologii. Eksperymenty przeprowadzane na niej przez lekarza przekonane, że czarne kobiety nie odczuwają bólu tak jak białe, trwały cztery lata i zakończyły się przełomem medycznym zbudowanym na cierpieniu.
Ilustracja poglądowa 
Dzieciństwo na plantacji Westcottów
Dziewczynka urodziła się około 1828 roku jako córka niewolników Jerzego i Sury w Montgomery. Inwentarz majątku Davida Westcotta wycenił noworodka razem z rodzicami na półtora tysiąca dolarów, co stanowiło znaczną część wartości całej plantacji.
"To skandal". Nagrała to co działo się przed paczkomatem. Mamy komentarz Inpostu
Po śmierci właściciela w 1841 roku majątek podzielono między spadkobierców, a trzynastoletnia dziewczyna trafiła do Williama R. Westcotta. Dokumenty zapisywały jej imię na różne sposoby, lecz nigdy nie nadano jej oficjalnie nazwiska rodowego właścicieli, co pokazuje stosunek do tożsamości zniewolonych ludzi.
Dramatyczny poród i jego konsekwencje
W wieku siedemnastu lat zaszła w ciążę, która zakończyła się trzydniowym porodem z użyciem narzędzi medycznych. Komplikacje spowodowały poważne urazy narządów rodnych prowadzące do powstania przetok między pęcherzem, pochwą i odbytem.
Utrata kontroli nad funkcjami fizjologicznymi oznaczała ciągłe cierpienie, infekcje i społeczną izolację z powodu nieprzyjemnego zapachu. Rany nie goiły się samodzielnie, a medycyna tamtych czasów nie znała skutecznych metod leczenia tego typu urazów poporodowych.
W 1845 roku przewieziono ją do doktora Mariona Simsa prowadzącego eksperymentalny ośrodek dla niewolnic w ogrodzie za swoim domem. Lekarz bez doświadczenia ginekologicznego poszukiwał sposobu naprawy przetok, które dotykały wiele kobiet po trudnych porodach.
Seria eksperymentów bez znieczulenia
Przez cztery lata przeszła trzydzieści zabiegów chirurgicznych przeprowadzanych bez jakiegokolwiek uśmierzenia bólu, mimo dostępności opium w tamtych czasach. Sims uważał że ciemnoskóre pacjentki mają inny próg bólu niż białe kobiety, co uzasadniało jego decyzję o rezygnacji ze środków przeciwbólowych.
Pierwsze operacje obserwowała grupa dwunastu lekarzy, a zabiegi kończyły się porażką i poważnymi infekcjami wymagającymi kolejnych interwencji. Trzy kobiety – ona, Betsey i Lucy – stały się asystentkami Simsa, ucząc się pielęgnacji własnych ran po oddzieleniu od rodzin na plantacjach.
Dopiero trzydziesta operacja w 1849 roku przyniosła sukces i wyleczenie, pozwalając Simsowi opracować metodę stosowaną później przez dekady. Technika ta weszła do podręczników medycznych jako przełom w ginekologii, choć osiągnięto ją kosztem niewyobrażalnego cierpienia zniewolonych kobiet.
Życie po eksperymentach medycznych
Dwanaście lat później w 1856 roku jej właściciel, oficer marynarki William Lewis Maury, przywiózł ją do nowojorskiego szpitala Simsa. Pobyt trwał około miesiąca i zakończył się wypisaniem jej jako pacjentki wyleczonej, co stanowi ostatni ślad w dokumentach archiwalnych z tego okresu.
Zmarła w 1869 roku w King George County w Wirginii, a rejestr zgonów odnotował ją jako Ankey Jackson. Nagrobek nosi imię Annacay Jackson i wspomina męża Lorenzo, wskazując że założyła rodzinę i żyła pod innym nazwiskiem niż przypisywane jej przez historyków.
