Luka płacowa we Francji zmniejszyła się o jedną trzecią od 1995 roku

Od 1995 roku nierówności płacowe zmniejszyły się o jedną trzecią dzięki redukcji różnic w liczbie przepracowanych godzin oraz wyrównywaniu wynagrodzeń w przeliczeniu na pełny etat.

W 2023 roku w sektorze prywatnym średnie roczne wynagrodzenie kobiet wynosiło 21 340 euro, co było wynagrodzeniem niższym o 22,2 proc. niż u mężczyzn, którzy zarabiali średnio 27 430 euro rocznie.

Główne źródło tej luki to mniejsza liczba przepracowanych godzin – kobiety rzadziej pracują przez cały rok i częściej są zatrudnione na część etatu, co może być zarówno ich wyborem, jak i koniecznością. W 2023 roku ich średni roczny czas pracy był o 9,3 proc. krótszy niż u mężczyzn. Po uwzględnieniu tej różnicy luka płacowa wyniosła 14,2 proc., co stanowi spadek o 7,9 punktu od 1995 roku (22,1 proc.).

Kolejnym czynnikiem jest podział zawodowy według płci – kobiety częściej pracują w sektorach i na stanowiskach gorzej opłacanych oraz rzadziej zajmują najwyżej wynagradzane pozycje. W 2023 roku stanowiły 42 proc. etatowych pracowników sektora prywatnego, ale tylko 24 proc. najlepiej opłacanych 1 proc. stanowisk. Ich udział w kadrze kierowniczej wzrósł z 23 proc. w 1995 roku do 38 proc. w 2023 roku.

Nawet na tych samych stanowiskach i przy identycznym wymiarze czasu pracy kobiety zarabiały średnio o 3,8 proc. mniej niż mężczyźni.

Nierówności płacowe są szczególnie widoczne wśród rodziców. Matki pracują mniej godzin i otrzymują niższe wynagrodzenie niż ojcowie, a różnice te rosną wraz z liczbą dzieci. W 2022 roku różnica wynagrodzeń między kobietami a mężczyznami wynosiła średnio 5,8 proc. wśród pracowników bez dzieci, ale wzrastała do 28,2 proc. między matkami a ojcami mającymi co najmniej troje dzieci.

Nierówności płacowe między kobietami i mężczyznami zwiększają się wraz z wiekiem. Luka płacowa wynosi 4,3 proc. wśród pracowników poniżej 25. roku życia i wzrasta do 24,9 proc. w grupie 60 lat i więcej.