Padaczka u psów – przyczyny, objawy, leczenie

Padaczka (epilepsja) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się nawracającymi, nieprowokowanymi napadami drgawkowymi. W wyniku nieprawidłowej aktywności elektrycznej w mózgu dochodzi do krótkotrwałych zakłóceń w jego funkcjonowaniu. Może to przejawiać się w różny sposób – od utraty przytomności i drgawek całego ciała, po bardziej subtelne objawy, takie jak drżenie mięśni, ślinienie się czy nietypowe zachowania.

Padaczkę u psów dzieli się na:

• Padaczkę idiopatyczną – najczęstsza forma, występująca u młodych psów (zwykle między 1. a 5. rokiem życia). Jej przyczyna jest nieznana, choć podejrzewa się podłoże genetyczne. Często diagnozowana u ras takich jak owczarki niemieckie, labradory, beagle, border collie czy golden retrievery.
• Padaczkę wtórną (symptomatyczną) – spowodowaną innym schorzeniem, np. urazem głowy, guzem mózgu, chorobami wątroby, nerek, zatruciami lub stanami zapalnymi (np. zapalenie mózgu).
• Padaczkę reaktywną – napady pojawiają się jako reakcja mózgu na zaburzenia metaboliczne (np. hipoglikemię) lub toksyny. Po usunięciu przyczyny zwykle ustępują.

Napady padaczkowe mogą wyglądać różnie, ale najczęściej obejmują:

• utratę przytomności,
• silne drgawki całego ciała,
• sztywnienie kończyn,
• ślinienie się,
• mimowolne oddanie moczu lub kału,
• nieskoordynowane ruchy (np. „pływanie” w powietrzu).

Niektóre psy wykazują tzw. aurę przednapadową, np. niepokój, nadmierne przytulanie się, ukrywanie się lub wpatrywanie się w przestrzeń.

Rozpoznanie padaczki wymaga wykluczenia innych przyczyn napadów. Weterynarz może zlecić:

• badania krwi i moczu (by wykluczyć choroby metaboliczne),
• rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografię komputerową (CT),
• badanie płynu mózgowo-rdzeniowego,
• dokładny wywiad i obserwację napadów (warto je nagrywać).

Choć padaczki nie da się całkowicie wyleczyć, można ją skutecznie kontrolować. Stosuje się leki przeciwpadaczkowe, takie jak:

• fenobarbital,
• bromek potasu,
• lewetyracetam,
• zonisamid.

Terapia dobierana jest indywidualnie, a dawki często wymagają regularnych korekt. Ważne jest także unikanie czynników wywołujących napady, takich jak stres czy zmęczenie.

Pies z padaczką może żyć długo i szczęśliwie, jeśli otrzyma odpowiednią opiekę. Kluczowa jest regularność w podawaniu leków, stały kontakt z weterynarzem oraz monitorowanie stanu zdrowia. Właściciel powinien również wiedzieć, jak postępować w trakcie napadu – przede wszystkim nie panikować, zadbać o bezpieczeństwo psa (np. usunąć twarde przedmioty), nie wkładać nic do pyska i mierzyć czas trwania ataku.

Padaczka u psów to poważne, ale kontrolowalne schorzenie. Dzięki postępowi w diagnostyce i leczeniu wiele psów z tą chorobą może cieszyć się pełnią życia. Kluczem jest szybka reakcja, współpraca z lekarzem weterynarii i troskliwa opieka.