Była w dwóch miejscach naraz. Fakt czy legenda?

María Fernández Coronel y Arana, znana jako María de Jesús de Ágreda, urodziła się w 1602 roku w Ágredzie w Hiszpanii. W młodym wieku wstąpiła do zakonu franciszkanek koncepcjonistek, gdzie przyjęła imię zakonne.

Od samego początku życia zakonnego wyróżniała się głęboką duchowością i skłonnością do modlitwy kontemplacyjnej. Jej życie w klasztorze było naznaczone licznymi mistycznymi doświadczeniami, które miały charakter wizji i objawień. María spędziła większość swojego życia w klasztorze, gdzie pełniła funkcję przeoryszy, a jej wpływ na współsiostry i otoczenie był ogromny.

Wizje, które otrzymywała, dotyczyły przede wszystkim życia Maryi Dziewicy, nieba, Trójcy Świętej oraz szczegółów z życia Jezusa Chrystusa. Jej duchowość była głęboko zakorzeniona w katolickiej tradycji maryjnej, a jej modlitwy i objawienia wzbudzały zainteresowanie zarówno w Kościele, jak i wśród świeckich.

Najważniejszym dorobkiem literackim Marii de Ágreda jest monumentalne dzieło "Mistyczne miasto Boga: Życie Matki Bożej Dziewicy". To czterotomowe, liczące około 2700 stron opracowanie, które powstało na podstawie jej wizji i objawień, stanowi szczegółową relację o życiu Maryi oraz duchowych tajemnicach wiary katolickiej.

Książka opisuje nie tylko życie ziemskie Matki Bożej, ale także jej rolę w niebie, dogmaty takie jak Niepokalane Poczęcie i Wniebowzięcie oraz relacje z Trójcą Świętą.

Dzieło to szybko zdobyło popularność w całej Europie, będąc przedmiotem zarówno podziwu, jak i krytyki. Język i styl pisma Marii odzwierciedlają barokową manierę epoki, pełną rozbudowanych opisów i moralnych pouczeń. "Mistyczne miasto Boga" stało się ważnym tekstem w kręgach mariologicznych i jest do dziś studiowane jako przykład literatury mistycznej XVII wieku.

Jednym z najbardziej niezwykłych aspektów życia Marii de Ágreda były jej relacje dotyczące bilokacji – zdolności przebywania jednocześnie w dwóch miejscach. María twierdziła, że ponad 500 razy bilokowała się, pozostając fizycznie w klasztorze w Hiszpanii, a duchowo odwiedzając plemiona indiańskie w rejonie dzisiejszego Nowego Meksyku i Teksasu. Podczas tych mistycznych podróży miała głosić Ewangelię i nawracać tubylcze plemiona na chrześcijaństwo.

Te niezwykłe twierdzenia wzbudziły zainteresowanie hiszpańskiej Inkwizycji, która wszczęła śledztwo, obawiając się herezji lub czarów. W trakcie procesu do Hiszpanii dotarły relacje hiszpańskich odkrywców, którzy spotkali nawróconych Indian mówiących o tajemniczej "Damie w Niebieskim" – kobiecie w niebieskim habicie, która nauczała ich w ich własnym języku. Te świadectwa potwierdziły wiarygodność Marii i przyczyniły się do jej uniewinnienia.

Poza działalnością mistyczną i literacką María de Ágreda pełniła także rolę powiernika i doradcy króla Filipa IV. Jej listy i korespondencja z monarchą świadczą o tym, że była cenioną postacią na dworze hiszpańskim, gdzie wpływała na decyzje polityczne i duchowe.

Była postrzegana jako kobieta o niezwykłej mądrości i duchowej sile, co wyróżniało ją w czasach, gdy kobiety miały bardzo ograniczony wpływ na życie Kościoła i państwa. Jej bliska relacja z królem świadczy o wyjątkowym miejscu, jakie zajmowała w ówczesnym społeczeństwie.

María de Jesús de Ágreda zmarła 24 maja 1665 roku w swoim klasztorze w Ágredzie. Jej ciało, które według świadectw zachowało się nienaruszone, jest corocznie wystawiane na widok publiczny w kościele koncepcjonistów. Choć nigdy nie została kanonizowana, jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się już w 1673 roku i formalnie pozostaje otwarty do dziś.