Bohaterowie narodowi Ukrainy. Wśród nich jest też kobieta

Urodził się 28 stycznia 1951 roku. W wieku 16 lat rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Lotnictwa Wojskowego. W 1971 roku ukończył studia z tytułem inżyniera pilota statków powietrznych. Został jednym z członków grupy wahadłowca Buran. W 1979 roku otrzymał niezbędne kwalifikacje na funkcję kosmonauty.

W 1995 roku Łeonid Kadeniuk zakwalifikował się do Narodowej Agencji Kosmicznej na Ukrainie. Trzy lata później otrzymał tytuł generała sił zbrojnych. Jego największą zasługą było uczestnictwo w locie wahadłowca Columbia. Lot rozpoczął się w grudniu 1997 roku. W trakcie podróżny kosmicznej prowadzono wiele eksperymentów. Badania skupiały się głównie na fotosyntezie gatunków roślinnych w stanie nieważkości oraz nieważkości człowieka w kosmosie.

Był jedynym kosmonautą ukraińskim w kosmosie. W późniejszych latach został posłem Rady Najwyższej. Napisał kilka prac naukowych. Za swoje zasługi uznaje się go za bohatera Ukrainy.

Pojawił się na świecie 21 maja 1969 roku. Znany był jako dziennikarz i krytyk ustroju politycznego Ukrainy. W 1999 roku jawnie skrytykował brak wolności słowa w jego państwie. Podczas referendum w 2000 roku opisał swoje teorie na temat metod pozyskiwania głosów.

17 kwietnia 2000 roku Heorhij Rusłanowycz Gongadze założył witrynę internetową "Ukraińska prawda", która ujawniała wszystkie polityczne afery oraz korupcje. Jego strona szybko stała się bardzo popularna. Artykuły odnosiły się do spraw ekonomicznych, gospodarczych oraz afer korupcyjnych na terenie Ukrainy. Wszystko zmieniło się, kiedy 16 września 2000 roku dziennikarz zaginął.

Dwa miesiące później jego ciało znaleziono w lesie. Było ono pozbawione głowy. Była to najgłośniejsza sprawa morderstwa na Ukrainie. Sprawcy zostali szybko pojmani, jednak zleceniodawców nie ukarano. Do zlecenia zabójstwa przyznał się generał Pukacz, który odsiadując swoją karę zeznał, że polecenie śmierci dziennikarza otrzymał od prezydenta Łeonida Kuczmy.

Przyszła na świat 21 września w 1921 roku w miejscowości Romnym. Posiadała korzenie żydowskie. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczęła pracę w kolei. Na początku II wojny światowej została działaczką antyhitlerowskiego ruchu oporu.

W trakcie swojej działalności Tetiana Josypiwna Markus zabiła wielu niemieckich oficerów. Ukrywała się w jednym z miast na Ukrainie. Została schwytana przez Niemców w 1942 roku. Była torturowana, katowana oraz przesłuchiwana przez gestapo. Jej katusze trwały ponad pięć miesięcy. Zginęła 29 stycznia rok później.

W 2006 roku Tetiana Markus została pośmiertnie odznaczona tytułem bohatera Ukrainy. Otrzymała również medal za obronę Kijowa oraz Partyzanta Wojny Ojczyźnianej. W Babim Jarze (miejscu jej śmierci) postawiono pomnik upamiętniający jej osobę. Od 2011 roku jej wizerunek widnieje również na ukraińskich znaczkach pocztowych.

Ołeksij Berest urodził się 9 marca 1921 roku. Pochodził z biednej rodziny ukraińskiej. Siedmioro z piętnaściorga jego rodzeństwa zmarło w młodym wieku. Jego rodzice pożegnali się z tym światem, kiedy chłopiec miał zaledwie 11 lat. Opiekę nad nim przejęły następnie jego starsze siostry. Aby zdobyć pieniądze, już jako szesnastolatek zatrudnił się jako kierowca ciągnika.

W 1939 roku Ołeksij zgłosił się na ochotnika do Armii Czerwonej. Cztery lata później wstąpił do partii komunistycznej. Skierowano go do szkoły wojskowo-politycznej, gdzie odbył szkolenie politruka. Po ukończeniu szkoły mianowano go zastępcą kapitana w 150. Dywizji Strzeleckiej.

Ołeksij Berest 1 maja 1945 roku wraz z dwoma towarzyszami zawiesił flagę dywizji radzieckiej na pomniku Wilhelma w Berlinie. Flaga została ogłoszona sztandarem zwycięstwa. Udając pułkownika negocjował z kierownikiem Reichstagu warunki jego poddania się. Ołeksij został okrzyknięty bohaterem Ukrainy – otrzymał Order Czerwonego Sztandaru.