Styl wilhelmiński w Gliwicach. Ten sąd działa tu nieprzerwanie od ponad 100 lat. Jego wyjątkowe wnętrza zobaczycie w Noc Sądów

Budynek sądu przy ul. Powstańców Warszawy 23 (dawniej do 1945 Schlageterstrasse, a jeszcze wcześniej Proskestrasse) powstał w pierwszej dekadzie XX w. Budynek, przeznaczony dla Sądu Krajowego, Administracyjnego I Instancji i Sądu Rejonowego Ziemskiego II Instancji. Swoją jurysdykcją obejmował oprócz Gliwic, Toszka, Pyskowic, Zabrza, także dalsze tereny Mikołowa i Pszczyny.

Autorem projektu był Eberhard Geick. Budynek otrzymał cechy stylistyczne w granicach historyzmu przy zastosowaniu najbardziej nowoczesnych technologii, instalacji i wszelkich elementów funkcjonalnego wyposażenia wnętrz sądowych.

Gmach liczy trzy kondygnacje. Pierwszą (parter) zajmował niegdyś Sąd Krajowy natomiast drugą i trzecią - Sąd Rejonowy (Landesgericht).

Całość została przykryta dachem łamanym, mansardowym, malowniczym w formie, charakterystycznym dla wielu publicznych budowli śląskich. W połowie dachu pionową dominantę utworzyła wieżyczka przypominająca sygnaturkę z dzwonkiem i gałką, zwyczajowo zawierającą historię

- Mało jest w Gliwicach obiektów, które pełniłyby swoją funkcję nieprzerwanie od chwili powstania do czasów współczesnych. Jednym z nich jest właśnie budynek Sądu Rejonowego. Jego architektura dobitnie udowadnia, że na początku XX wieku secesja nie była jedynym obowiązującym stylem w budownictwie. W tym obiekcie mamy bowiem do czynienia z odmianą neobaroku nazywaną też „stylem wilhelmińskim” lub „stylem około 1800 roku”, oddającą najpełniej zainteresowanie wątkami narodowymi w niemieckiej architekturze. Wykluczała ona dekadenckie, giętkie linie secesji, upowszechniając wzory klasycyzującego baroku końca XVIII wieku – pisała przed laty o tym obiekcie Ewa Pokorska-Ożóg, Miejski Konserwator Zabytków w Gliwicach.

Surową elewację obiektu urozmaicają nieliczne neobarokowe detale: fantazyjny kartusz herbowy oraz historyzujący portal z kolumnami podtrzymującymi balkon z kutą balustradą, ozdobioną kamiennymi wazonami.

Ciężkie neobarokowe formy są łagodzone przez elementy architektoniczne w stylu modernistycznym, w tym zwłaszcza duże prostokątne okna i klasycystyczne detale.

Zachowano oryginalną posadzkę, stolarkę drzwi wewnętrznych i okien oraz najpiękniejszy element wystroju – witraże zdobiące reprezentacyjny hol sądu.