Szkocja kontra Anglia. Pierwszy mecz drużyn narodowych w piłce nożnej

W tamtych czasach piłka nożna dopiero zyskiwała popularność. W Szkocji działało zaledwie 10 klubów piłkarskich, a reprezentacja tego kraju została skompletowana z zawodników jednego, najlepszego klubu – Queen's Park Glasgow. Mecz miał rozpocząć się o godzinie 14:00, ale gęsta mgła sprawiła, że pierwszy gwizdek zabrzmiał z dwudziestominutowym opóźnieniem.

Boisko Hamilton Crescent, na co dzień używane przez miejscowy klub krykieta, okazało się idealnym miejscem na takie wydarzenie. Na trybunach zebrało się około 4000 kibiców, którzy przyszli zobaczyć, jak ich ulubieńcy mierzą się z rywalami zza granicy.

Ustawienie obu drużyn w dzisiejszych czasach mogłoby wywołać uśmiech na twarzy niejednego trenera. Szkoci zdecydowali się na ustawienie z jednym bramkarzem, dwoma obrońcami, trzema pomocnikami i aż pięcioma napastnikami. Anglicy poszli o krok dalej – do ataku wystawili aż ośmiu zawodników, zostawiając w obronie i pomocy po jednym graczu.

Trenerów nie było. To zawodnicy sami ustalali, kto na jakiej pozycji zagra, a taktyka była raczej kwestią improwizacji niż przemyślanego planu. W pierwszej połowie dominowali Szkoci, grając krótkimi podaniami w tak zwanym "stylu szkockim", który wymagał precyzji i techniki. Anglicy, z kolei, preferowali strategię "kick and rush" – szybkie, długie podania i agresywny atak. Pomimo ofensywnego stylu obu drużyn, wynik meczu pozostał bezbramkowy.

Mecz był pełen niezwykłych momentów. W drugiej połowie Szkoci strzelili bramkę, która jednak nie została uznana. Powód? Piłka odbiła się od taśmy zastępującej poprzeczkę – w tamtych czasach bramki były dalekie od dzisiejszych standardów.

Zawodnicy obu drużyn byli ubrani w stroje, które także mogą zaskoczyć współczesnych kibiców. Anglicy grali w białych koszulkach z herbem w postaci trzech lwów, białych spodenkach i granatowych czapeczkach. Szkoci wystąpili w granatowych koszulkach ze szkockim lwem, białych spodenkach i czerwonych, spiczastych czapkach przypominających nakrycia głowy krasnali.

Co ciekawe, chociaż w tamtych czasach fotografia była już znana, z tego historycznego wydarzenia nie zachowało się ani jedno zdjęcie. Podobno fotograf, który przybył na stadion, szybko opuścił go, uznając, że piłka nożna nie wzbudzi większego zainteresowania.

Po zakończeniu meczu piłkarze obu drużyn zasiedli wspólnie do kolacji — gestu, który miał podkreślić sportowy charakter rywalizacji i przyjacielskie relacje między zespołami. To symboliczne zakończenie pierwszego meczu międzynarodowego pokazuje, że duch futbolu od początku opierał się nie tylko na rywalizacji, ale i na wzajemnym szacunku.

Mecz został opisany przez londyński tygodnik sportowy "Bell's Life in London" jako wydarzenie pełne potencjału: "To był wspaniały mecz, który pokazał, że w piłce nożnej drzemie świetny potencjał. Kibice przekonali się na własne oczy, że warto zainteresować się tą nową dyscypliną sportową."

Chociaż wynik 0:0 nie wskazywał na szczególne emocje, to właśnie tego dnia narodziła się tradycja międzynarodowych spotkań, które dzisiaj przyciągają miliony widzów z całego świata. Dla Szkocji i Anglii było to pierwsze z wielu takich starć – do dziś rozegrali przeciwko sobie ponad 100 meczów, tworząc jedną z najstarszych rywalizacji w historii sportu.

Pierwszy oficjalny mecz międzynarodowy w Glasgow nie był jedynie wydarzeniem sportowym. Był dowodem na to, że sport ma moc jednoczenia ludzi, niezależnie od podziałów i różnic. Dzisiaj, patrząc na tę historię z perspektywy ponad 150 lat, możemy podziwiać pasję i determinację pionierów piłki nożnej, którzy rozpoczęli coś, co stało się globalnym fenomenem.