Opłaty za powtórne kontrole to obowiązek, a nie kara

Ministerstwo wyjaśnia, że obowiązek pobierania opłat wynika z art. 79 ust. 2 lit. c rozporządzenia (UE) 2017/625. Przepis ten nakazuje państwom członkowskim pobieranie opłat, aby odzyskać koszty ponoszone przez organy kontrolne w sytuacjach, gdy:

• w trakcie wcześniejszej kontroli wykryto nieprawidłowości,
• konieczne stało się przeprowadzenie dodatkowej kontroli, aby sprawdzić, czy rolnik usunął uchybienia i czy nie mają one dalszych skutków.

Co ważne, takie opłaty pobierane są nie tylko w gospodarstwach rolnych, ale również w innych miejscach prowadzenia działalności podlegającej nadzorowi Inspekcji Weterynaryjnej.

Stawki opłat za ponowną kontrolę zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie stawek opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną.

Ich wysokość ustalono zgodnie z zasadami określonymi w art. 81 rozporządzenia (UE) 2017/625 – tak, aby pokrywały rzeczywiste koszty poniesione przez inspektorów podczas dodatkowej kontroli.

Ministerstwo zaznacza, że opłat za ponowne kontrole nie można traktować jako kary.

• Zalecenia pokontrolne mają na celu przywrócenie działalności gospodarstwa do stanu zgodnego z prawem.
• Opłaty za dodatkowe kontrole służą jedynie temu, aby budżet państwa nie pokrywał kosztów powtórnych działań Inspekcji, wywołanych wcześniejszymi nieprawidłowościami.

Resort podkreśla, że zgodnie z prawem unijnym nie ma możliwości rezygnacji z pobierania tych opłat – każde państwo członkowskie musi stosować te zasady w jednakowy sposób.

• Pobieranie opłat za ponowne kontrole to wymóg prawa unijnego, a nie decyzja krajowa.
• Opłaty dotyczą sytuacji, gdy w gospodarstwie stwierdzono niezgodności i konieczna jest dodatkowa kontrola.
• Środki z tych opłat służą pokryciu kosztów Inspekcji Weterynaryjnej, a nie karaniu rolników.