Diana Rigg. Kobieta, która nie znała kompromisów
Nie bała się kontrowersyjnych ról, nie godziła się na bylejakość i walczyła o swoje prawa, zanim stało się to modne. Diana Rigg była aktorką, która wyznaczała własne granice i nie pozwalała, by świat je dla niej ustalał.
Między Anglią a Indiami
Diana Rigg przyszła na świat 20 lipca 1938 roku w Doncaster w północnej Anglii. Jej ojciec, Louis, był inżynierem kolejowym i wkrótce po narodzinach córki przeniósł rodzinę do Indii, gdzie pracował dla Maharadży Bikaneru. Diana spędziła tam pierwsze osiem lat życia, mówiąc biegle po hindi i chłonąc egzotykę kolonialnego świata.
Po powrocie do Anglii trafiła do Fulneck Girls School w Yorkshire, gdzie czuła się outsiderką. Sama przyznawała, że nie potrafiła się odnaleźć w surowej atmosferze szkoły z internatem. Jednak to właśnie Yorkshire, jak wspominała, ukształtowało jej charakter – uparty, niezależny i odporny na presję otoczenia.
Już jako nastolatka przejawiała talent aktorski, grając m.in. Tytanię w szkolnej inscenizacji "Snu nocy letniej". W wieku 17 lat została przyjęta do prestiżowej Royal Academy of Dramatic Art, gdzie jednym z jej kolegów była Glenda Jackson. Rigg nie zawsze zgadzała się z konserwatywnym podejściem wykładowców, co niemal kosztowało ją wydalenie ze szkoły, lecz jej determinacja i talent nie pozwoliły jej zrezygnować z marzeń o scenie.
Teatralny kunszt i początki kariery
Debiutowała w 1957 roku w York Festival, grając w "Kaukaskim kredowym kole" Brechta. Dwa lata później dołączyła do Royal Shakespeare Company, gdzie szybko zwróciła na siebie uwagę krytyków i publiczności.
Jej Cordelia w "Królu Learze" była chwalona za autentyczność i emocjonalną głębię. Rigg przez lata występowała w najważniejszych teatrach Londynu i Nowego Jorku, zdobywając nominacje do Laurence Olivier Award oraz prestiżową nagrodę Tony za tytułową rolę w "Medei" w 1994 roku.
Jej teatralny dorobek obejmuje także takie role jak Helena w "Śnie nocy letniej", Lady Macbeth czy tytułowa postać w "Filumena Marturano". Rigg nie bała się ról trudnych, często wybierając postacie niejednoznaczne moralnie, złożone psychologicznie, a nawet antypatyczne.
Ikona lat 60. i walka o równość
Przełomem w karierze Rigg była rola Emmy Peel w serialu "The Avengers", w którym występowała od 1965 do 1968 roku. Jej bohaterka – błyskotliwa, niezależna, mistrzyni sztuk walki i naukowiec – stała się symbolem nowoczesnej kobiecości i feministyczną ikoną popkultury. Skórzane kostiumy, szybkie samochody i cięte riposty sprawiły, że Emma Peel była marzeniem producentów, a Diana Rigg – obiektem westchnień widzów na całym świecie.
Rigg jednak nie pozwoliła się sprowadzić do roli "ozdoby". Kiedy odkryła, że zarabia znacznie mniej niż jej partner Patrick Macnee, stanowczo zażądała równego wynagrodzenia. Gdy jej żądania zostały zignorowane, zdecydowała się odejść z serialu.
Decyzja ta odbiła się szerokim echem w branży, a Rigg stała się jedną z pierwszych aktorek walczących o równość płac w telewizji. Sama przyznawała, że nie czuła się komfortowo z łatką "seksbomby", ale była dumna z tego, że Emma Peel inspirowała kobiety do niezależności i odwagi.
Filmowa różnorodność
Po sukcesie w "The Avengers" Rigg z powodzeniem przeniosła się na duży ekran. W 1969 roku zagrała jedyną żonę Jamesa Bonda, hrabinę Tracy di Vicenzo, w filmie "On Her Majesty’s Secret Service". Jej postać była pierwszą kobietą, która złamała serce agenta 007, a sama Rigg udowodniła, że potrafi zagrać zarówno delikatność, jak i siłę. W kolejnych latach występowała m.in. jako Helena w "Śnie nocy letniej" (1968), Lady Holiday w "The Great Muppet Caper" (1981) oraz Arlena Marshall w "Evil Under the Sun" (1982).
W XXI wieku Diana Rigg zyskała nowe pokolenie fanów dzięki roli Olenny Tyrell w "Grze o tron". Jej postać – matriarchini rodu Tyrellów, znana jako "Królowa Cierni" – była uosobieniem sprytu, ironii i politycznej przebiegłości.
Rigg, mając ponad 70 lat, pokazała, że wiek nie odbiera kobiecie siły ani charyzmy. Jej cięte riposty i bezkompromisowa postawa stały się jednym z najbardziej pamiętnych elementów serialu, a sama aktorka czterokrotnie była nominowana do nagrody Emmy za tę rolę.
Rigg przyznała, że nie spodziewała się, jak ogromny sukces odniesie "Gra o tron", ale z entuzjazmem podchodziła do pracy na planie, ceniąc sobie świetnie napisane kwestie i kostiumy, które pozwalały jej uniknąć długich godzin w charakteryzacji. Jej ostatnią rolą filmową była postać pani Collins w "Last Night in Soho" (2021), ukończona tuż przed śmiercią.
