Jane Seymour. Jak śmierć królowej wstrząsnęła Anglią

Trzecia żona Henryka VIII

W porównaniu do zadziornej Anny Boleyn, Jane Seymour jawiła się jako postać o łagodnym usposobieniu i uległym charakterze. 30 maja 1536 roku, zaledwie 11 dni po straceniu osławionej Anny, Henryk VIII Tudor poślubił Jane, czyniąc ją trzecią z sześciu swoich żon.

Jane otrzymała pokaźne wiano, na które składało się 104 posiadłości rozsianych po 19 hrabstwach, 5 zamków, a także rozległe tereny łowieckie. W prezencie ślubnym król podarował jej imponujący złoty kielich o wadze około dwóch kilogramów, ozdobne medaliony oraz naszyjnik wysadzany szmaragdami i perłami.

Wywyższenie Jane do rangi królowej nie było jednak pozbawione celów politycznych. Aby utrzymać przychylność i zainteresowanie Henryka VIII, Jane musiała urodzić mu syna.

W oczekiwaniu na potomka

Jane, ku zdziwieniu wielu osób, wyrażających wątpliwość w jej możliwości prokreacyjne, była już w ciąży na początku 1537 roku. Henryk VIII był wówczas wręcz wniebowzięty. Wraz z nim cieszyło wielu jego dworzan i ogół angielskiego społeczeństwa.

We wrześniu 1537 roku Jane Seymour zajęła luksusowe apartamenty przeznaczone do porodu, z niecierpliwością oczekując na narodziny upragnionego dziedzica. W tym czasie nabrała szczególnego apetytu na przepiórki, które na życzenie króla Henryka VIII sprowadzano aż z Calais.

Aby zapewnić królowej komfort i bezpieczeństwo w tym ważnym okresie, zalecono jej wstrzymanie się od publicznych wystąpień. Cały czas czuwała nad nią nie tylko królewska służba medyczna, ale i najlepsze położne z całego państwa.

Narodziny Edwarda VI

12 października 1537 roku, w wigilię Świętego Edwarda, spełniły się wielkie nadzieje króla Henryka VIII. Na świat przyszedł długo wyczekiwany syn, któremu nadano imię Edward.

Już trzy dni po narodzinach odbyła się uroczysta ceremonia chrztu w kaplicy królewskiej Hampton Court. Wzięły w niej udział dwie przyrodnie siostry Edwarda – Maria i Elżbieta. Pierwsza z nich pełniła rolę matki chrzestnej, a druga niosła białą szatę chrzcielną dla małego brata.

Po narodzinach królewskiego syna, Henryk chcąc uchronić długo wyczekiwanego dziedzica przed chorobą, która w tych czasach często kończyła się tragicznie dla nowonarodzonych, wprowadził szereg rygorystycznych zasad na monarszym dworze. Dworzanie musieli uzyskać pisemną zgodę, aby móc zbliżyć się do kołyski królewicza. Ubranka Edwarda nieustannie prano i szorowano, a pokoje, w których przebywał, regularnie dezynfekowano.

Śmierć Jane Seymour

Niestety, szczęście Jane Seymour nie trwało długo. Po kilku dniach od narodzin syna jej stan zdrowia niespodziewanie i gwałtownie się pogorszył. Wiadomość o chorobie królowej szybko rozeszła się po całym królestwie i wszyscy poddani Henryka VIII, zjednoczeni w modlitwie, błagali o jej wyzdrowienie.

W tym trudnym dla króla Henryka okresie towarzyszył mu jego doradca, Thomas Cromwell. Nie tylko starał się on podtrzymać na duchu zrozpaczonego monarchę, ale również zaangażował się w walkę o życie Jane. Dokładnie przeanalizował stan zdrowia królowej i doszedł do wniosku, że jej choroba została wywołana niewłaściwą dietą.

Cromwell ostro skrytykował wszystkich opiekujących się Jane, zarzucając im, że lekkomyślnie ulegali jej zachciankom i pozwalali spożywać zakazane potrawy. Zalecił natychmiastową zmianę diety kobiety, ufając, że to pomoże jej wrócić do zdrowia.

Niestety, pomimo starań Cromwella i lekarzy, stan Jane nie uległ poprawie. 24 października 1537 roku, zaledwie sześć tygodni po narodzinach syna, królowa odeszła na zawsze, pozostawiając pogrążonego w żałobie małżonka i poddanych.

Pochówek królowej

12 listopada 1537 roku odbył się pogrzeb Jane Seymour. Uroczystości żałobnej przewodniczyła starsza siostra króla, Maria Tudor, a w orszaku żałobnym szło 29 dam dworu – po jednej za każdy rok życia zmarłej królowej.

Śmierć ukochanej żony była dla Henryka VIII ogromnym ciosem. Na znak żałoby przez trzy miesiące nosił on czarne szaty. Niedługo później wprawdzie rozpoczął poszukiwania nowej żony, ale ożenił się z nią dopiero po trzech latach.

Wyjątkowym wyróżnieniem dla Jane stało się miejsce jej pochówku. Jako jedyna z małżonek Henryka VIII spoczęła z nim w jednym grobie. Na życzenie króla, po jego śmierci, ich ciała złożono w kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor, w prezbiterium.