Zwardoń: W PRL-u było jednym z najchętniej odwiedzanych schronisk w Beskidach. Od lat stoi puste. Rozpoczął się długo wyczekiwany remont

Blisko dwa miesiące temu pisaliśmy o będącym w tragicznym stanie, zamkniętym schronisku PTTK w Zwardoniu. Obiekt od 15 lat czeka na inwestora i z roku na rok był w coraz gorszym stanie. Krążyły również plotki o jego wyburzeniu czy sprzedaży. Nareszcie jest światełko w tunelu.

Jak poinformował nas prezes spółki PTTK "Karpaty", Mariusz Szewczyk, na początek wyremontowany zostanie dach oraz wymienione oszklenie w miejscu wybitych szyb.

- Zabezpieczamy substancję. Dementuję oczywiście plotki o wyburzeniu. Wierzymy, że najlepsze jeszcze przed Zwardoniem - wskazał.

Co dalej z obiektem? Pod uwagę brane są dwie opcje.

- Spółka szuka inwestora, jednocześnie staramy się o pozyskanie środków własnych na pełny remont, w grę wchodzą pieniądze unijne, wojewódzkie, z KPO - dodaje Szewczyk.

Remont już ruszył. Na miejscu rozłożone zostały rusztowania. Prace potrwają do 2026 roku, choć nie wykluczone że te zakończą się jeszcze w tym roku.

Ten obiekt to kawał ciekawej historii. Wybudowany został w latach 30. XX wieku. Uroczyste otwarcie było dokładnie 6 stycznia 1933 roku, a uświetnił je pokaz skoków narciarskich, na skoczni która znajdowała się tuż poniżej obiektu.

Zlokalizowany na skraju miejscowości i blisko stacji kolejowej, obok węzła szlaków turystycznych obiekt, ze świetnym bufetem i sporą ilością miejsc noclegowych -- obiekt cieszył się dużą popularnością zarówno w lecie jak i zimą.

W czasach PRL-u, było to jedno z popularniejszych schronisk turystycznych w Beskidach. O wolnym pokoju w weekend można było pomarzyć - rezerwacje były na wiele tygodni do przodu.

Obiekt posiadający 60 miejsc noclegowych przez ostatnie piętnaście lat prowadził Ryszard Ligocki, który dzierżawił schronisko od Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajobrazowego. Zrezygnował jednak, bo opłaty za dzierżawę ciągle rosły.

- Nie było nas na nie stać - informował nas 14 lat temu były kierownik zwardońskiego schroniska.

Czynsz dzierżawny wynosił wówczas aż 5 tys. złotych. Do tego Ligocki musiał pokryć koszty z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i opłacić pracowników, których w sezonie musiał dodatkowo zatrudnić.

Ligocki nie ukrywał w rozmowie z nami, że wiele razy zwracał się do PTTK o pomoc m.in. o sfinansowanie generalnego remontu budynku. Chodziło między innymi o dach i instalacje. Zarządca za każdym razem odmawiał tłumacząc, że nie ma pieniędzy. Gospodarze "Dworca Beskidzkiego" przeprowadzali zatem tylko drobne remonty, otrzymując czasem częściowy zwrot kosztów od PTTK. Ale taka pomoc okazała się niewystarczająca. Ostatecznie zdecydowali się rozwiązać umowę, bo nie byli w stanie pokrywać rosnących kosztów utrzymania schroniska.

- Żal było opuszczać to miejsce. Spędziliśmy tam kawał życia, dorastały w nim nasze dzieci - informował nas wiele lat temu Ligocki.