Przebrała się za mężczyznę i ruszyła na front. Nikt jej nie zatrzymał

Marie Marvingt przyszła na świat w 1875 roku w Aurillac w rodzinie, która od najmłodszych lat wspierała jej zamiłowanie do sportu i przygód. Już jako młoda kobieta zdobywała medale w pływaniu, narciarstwie, wioślarstwie, szermierce i wspinaczce górskiej. Była jedną z pierwszych Francuzek z prawem jazdy, a jej nazwisko pojawiało się w relacjach z najważniejszych zawodów lekkoatletycznych przełomu XIX i XX wieku.

Nie poprzestając na sukcesach sportowych, Marvingt zainteresowała się lotnictwem. W 1909 roku odbyła pierwsze samodzielne loty balonem, a już rok później uzyskała licencję pilota samolotowego jako trzecia kobieta we Francji i jedna z pierwszych na świecie. Jej rekordy, w tym przelot balonem przez Kanał La Manche, budziły podziw w całej Europie.

Wybuch I wojny światowej był dla Marie impulsem do działania. Zdeterminowana, by służyć ojczyźnie, przebrała się za mężczyznę i pod fałszywym nazwiskiem wstąpiła do 42. batalionu strzelców pieszych. Przez pewien czas walczyła ramię w ramię z żołnierzami na froncie, zanim jej tożsamość została odkryta i odesłano ją do domu.

Nie zniechęciło to Marvingt, dzięki swoim umiejętnościom medycznym została pielęgniarką i chirurgiczną asystentką na froncie włoskim, a także korespondentką wojenną. W 1915 roku, korzystając z doświadczenia lotniczego, zgłosiła się jako ochotniczka do misji bojowych.

Wkrótce potem została natomiast pierwszą kobietą w historii, która pilotowała samolot podczas bombardowania – jej celem była niemiecka baza wojskowa w Metz. Za ten wyczyn otrzymała prestiżowy Krzyż Wojenny, stając się symbolem odwagi i przełamywania barier.

Już przed wojną Marvingt dostrzegała potencjał lotnictwa w ratowaniu życia. W 1910 roku zaproponowała francuskim władzom wykorzystanie samolotów jako powietrznych "karetek". Wspólnie z inżynierem Louisem Béchereau stworzyła projekt pierwszego samolotu-sanitarki, który miał transportować rannych z pola walki. Niestety, wybuch wojny i upadek fabryki Deperdussin uniemożliwiły realizację tego pomysłu.

Po zakończeniu wojny Marvingt nie ustawała w wysiłkach na rzecz rozwoju lotniczych służb medycznych. Organizowała konferencje, zbierała fundusze, współtworzyła stowarzyszenia na rzecz lotniczej ewakuacji medycznej.

W 1929 roku zorganizowała pierwszy Międzynarodowy Kongres Lotnictwa Medycznego, a w 1934 roku uruchomiła cywilną powietrzną karetkę w Maroku, za co otrzymała Medal Pokoju tego kraju.

Marie Marvingt rozumiała, że skuteczność powietrznych karetek zależy od wyszkolenia personelu. W latach 30. opracowała program szkoleniowy dla pielęgniarek lotniczych i jako pierwsza na świecie uzyskała oficjalny certyfikat w tym zawodzie. Jej działania przyciągnęły setki młodych kobiet, które podczas II wojny światowej dołączyły do nowo powstałego korpusu latających pielęgniarek.

Marvingt nie poprzestała na działalności organizacyjnej – sama do późnej starości podnosiła kwalifikacje, zdobywając licencje pilota śmigłowca, wodnosamolotu i balonu. Była jedyną kobietą na świecie, która jednocześnie posiadała cztery różne uprawnienia lotnicze.

Marie Marvingt zmarła w 1963 roku, mając 88 lat. Jej imieniem nazwano ulice i szkoły we Francji, a w 2004 roku francuska poczta wydała znaczek upamiętniający jej osiągnięcia.